De Ogen van de Ziener (betaversie)

Hoofdstuk 11 - De smaak van koffie

'Zo,' sprak Jayden tevreden terwijl hij een klap op een knop gaf en zijn stoel naar achteren schoof. Hij rekte zich uit. 'Bakkie doen?'

Emma keek hem verbaasd aan. 'Wat voor een bakkie gaan we doen?' Ze had geen idee wat hij bedoelde.

'Koffie, thee, sap, een neut?' vroeg Jayden en liep de cockpit uit. Toen ze hem niet volgde en hem met grote ogen vanuit haar stoel bleef nakijken wenkte hij haar. 'Of je iets te drinken wil,' verduidelijkte hij.

De blik die normaliter bedoeld was als reactie op brandend water werd vervangen door een brede glimlach. 'Ik lust wel wat! Ik heb al... tja, geen idee hoe lang al niet iets gegeten of gedronken.'

Ze stond op, keek door het raam van de cockpit naar buiten en leek zich nog even te bedenken.

'Kom je nog?' riep Jayden vanuit de smalle gang die tussen de cockpit en de rest van het schip gebouwd was. Zijn vraag echode de besturingsruimte van zijn schip in.

'Weet je zeker dat we hier veilig zijn?' riep Emma hem na en haar vraag bereikte hem met een vergelijkbare galm.

'Je denkt toch niet dat ik onnodige risico's neem?' riep hij terug. 'Dit is mijn huis en mijn bedrijf in één.'

Emma besloot hem - wederom - te vertrouwen en liep achter haar redder aan. Toen ze in de ruimte vlak bij de luchtsluis kwam, was Jayden al in de weer met een kast waar meerdere gelabelde flessen met verschillende soorten vloeistoffen in stonden.

'Ik neem koffie. We zijn wel even veilig, maar nog lang niet uit de problemen. Ik hou graag mijn hoofd erbij,' meldde hij stellig. Eigenlijk dronk hij nooit alcoholische dranken en de enige voorraad die hij in huis had was bedoeld voor gasten. 'Maar neem wat je wilt.'

'Doe mij ook maar koffie dan,' antwoordde Emma.

Jayden zette een kop op het kleine tafeltje in de ruimte neer en goot er een warme, donkere vloeistof in. 'Suiker en melk?' wilde hij weten.

'Geen idee,' zei Emma naar waarheid. 'Doe maar wat.'

Jayden pakte de kop weer op, zette het in een soort nisje, sloot het, drukte op een paar knoppen en na een paar seconden schoof de nis weer open. Zonder plichtplegingen zette hij de kop voor Emma's neus neer en maakte eenzelfde brouwsel voor zichzelf.

Nieuwsgierig tuurde Emma over het randje van de kop. In het cilindervormige object zat nu niet langer een geurige donkere vloeistof, maar de beker was tot de rand gevuld met warm wit schuim. Voorzichtig stak ze haar wijsvinger erin en haalde deze er weer uit. Ze bekeek het witte schuim aan haar vinger uitvoerig en stopte het toen in haar mond. Haar volle lippen ontsloten de wijsvinger perfect en terwijl ze met haar mond ietwat op de vinger zoog, haalde ze langzaam haar wijsvinger uit haar mond.

'Hmmm, lekker,' zei ze zachtjes genietend met licht gesloten ogen.

Ze keek Jayden aan, die wat rood was aangelopen en iets ging verzitten.

'Heb ik iets verkeerds gezegd?' vroeg ze in haar onschuld.

'Nee, nee, niets hoor. Ik was even afgeleid,' verontschuldigde Jayden zich met een nog roder hoofd dan een seconde daarvoor en nam een flinke slok uit zijn mok. Alles om haar maar even niet aan te hoeven kijken.

Emma haalde haar schouders op en nam ook een flinke teug. Ze slikte de slok koffie door zodra het in haar mond kwam, maar het vocht had haar smaakpapillen toch voldoende beroerd om haar een goede indruk te geven.

'Gatverdamme!' proestte ze uit. 'Jij drinkt dit? Vrijwillig?'

Jayden deed zijn best om zijn lachten in te houden, wat hem niet helemaal lukte. Hij lachte haar niet uit, maar vond haar reactie gewoon ontzettend komisch.