Μαθήματα Ηδονής [Reupload]

Γαμώτο...

"Είναι βραδιά καραόκε σήμερα, θα έρθεις έτσι;" ακούστηκε η φωνή του Λούκας από πίσω μου καθώς με πλησίαζε έχοντας τον δίσκο με το μεσημεριανό του στα χέρια του.

"Λούκας, δεν νομίζω ότι θα πάω." είπα καθώς καθόμουν. "Το βρίσκω λίγο ανούσιο να ακούω άτομα που νομίζουν ότι έχουν ταλέντο να τραγουδούν όποιο τραγούδι τους κατέβει στο κεφάλι." με το πιρούνι πήρα μία μπουκιά από την σαλάτα μου και την έφαγα.

"Θα έχει πλάκα. Θα είμαστε εγώ και η Ρεβέκκα εκεί." είπε χαμογελόντας "Είναι καιρός να τα βρείτε κιόλας, δεν μπορώ να είστε άλλο έτσι." έφαγε μία μεγάλη μπουκιά από το σάντουιτς του και με κοίταξε με μπουκωμένο στόμα έτοιμος να συνεχίσει τον λόγο του.

"Από πότε ενδιαφέρεσαι για το τι κάνω εγώ και η Ρεβέκκα και από πότε κάνετε παρέα;" τον ρώτησα σηκώνοντας το φρύδι μου.

"Μπορούμε να συζητήσουμε για αυτό μετά το φαγητό Ελβίρα;" μου είπε και συνέχισε να τρώει, για την ακρίβεια καταβροχθίζει, το σάντουιτς.

"Τελειώνεις το σάντουιτς και βγαίνουμε έξω να συζητήσουμε." του είπα σοβαρά και εκείνος έγνεψε θετικά.

Έφαγα μερικές ακόμη μπουκές από την σαλάτα μου και μετά περίμενα τον Λούκας να τελειώσει με την σειρά του το μεσημεριανό του.

"Έτοιμος." είπε και ξερόβηξε για να καθαρίσει τον λαιμό του. Σηκωθήκαμε και βγήκαμε από την τραπεζαρία με αργό και ήρεμο βήμα. "Δεν θέλω να είμαστε σε πολύ κόσμο." είπε.

"Τι στο καλό θες να μου πεις Λούκας;" τον ρώτησα νευρικά.

"Το έκανα με την Ρεβέκκα στο δωμάτιο του διευθυντή πριν κάτι μέρες." είπε γρήγορα.

Σταμάτησα να περπατάω και έμεινα στάσιμη για λίγα δευτερόλεπτα κοιτάζοντας τον με κενό βλέμμα. "Πες λίγο πιο αργά τι έκανες."

"Μην με βάζεις να το ξαναπώ Ελβίρα." είπε ψιθυριστά. Με τράβηξε από το μπράτσο ελαφριά αλλά εγώ δεν ήθελα να κουνηθώ από την θέση μου. Από όλα τα μέρη του σχολείου είχε διαλέξει αυτό για να πηδηχτεί με την Ρεβέκκα; "Από που και ως που στο δωμάτιο του Ίθαν, Λούκας;" σχεδόν φώναξα νευριασμένη.

"Πιο σιγά Ελβίρα, σε παρακαλώ." είπε σοβαρός. "Απλά η πόρτα ήταν ανοιχτή, η Ρεβέκκα ήθελε να πάμε εκεί, δεν το σκέφτηκα και πολύ, είχα κάποια θέματα εκεί κάτω." είπε δείχνοντας το παντελόνι του.

"Να πήγαινες να ικανοποιούσες τις καύλες σου στον πάνω όροφο που είναι το δικό σου το δωματιάκι. Όχι στο δωμάτιο του διευθυντή." είπα νευριασμένη.

"Εσένα γιατί σε πειράζει τόσο πολύ;" με ρώτησε με έκπληκτο βλέμμα.

"Γιατί με άφησες να πιστεύω ότι ο Ίθαν πηδιόταν με κάποια άλλη και γιατί όπως και οι δύο έχουμε καταλάβει η Ρεβέκκα διάλεξε αυτό το μέρος επίτηδες. Σε εκμεταλλεύτηκε για να πληγώσει εμένα Λούκας. Ώρες ώρες απορώ για την ευφυΐα σου." Έκατσα στα σκαλιά και κοίταζα επίμονα τον τοίχο. Και ήλπιζα πως εγώ και η Ρεβέκκα θα μπορούσαμε να τα ξαναβρούμε. Πόσο εγωίστρια πια; Μόνο και μόνο για να με εμποδίσει να έχω κάτι πιο σοβαρό. Είχε βασίσει την σχέση μου μαζί της σε ένα τετράδιο και μάλλον για εκείνη δεν ήμουν τόσο σημαντική όσο εκείνη ήταν για εμένα.

"Συγνώμη που δεν σου το είπα νωρίτερα." είπε ο Λούκας και έκατσε δίπλα μου. "Θα σε είχα βγάλει από πολλά διλήμματα.

"Δεν είναι τόσο το δίλημμα." του απάντησα. "Πιο πολύ με θλίβει το γεγονός ότι η τελευταία μου χρονιά σε αυτό το σχολείο θα είναι χωρίς την Ρεβέκκα και δεν ξέρω ποιον από όλους να κατηγορήσω για αυτό. Τον Ίθαν, την Ρεβέκκα ή μήπως εμένα;"

"Σοβάρεψες πολύ απότομα και το ξέρεις. Κάτι που δεν αρέσει στην Ρεβέκκα προφανώς. Βέβαια το γεγονός ότι σοβάρεψες δεν είναι απαραίτητα αρνητικό." με χτύπησε φιλικά στην πλάτη και γέλασα σιγανά. "Γιατί γελάς;"

"Ποιος περίμενε ότι θα ήμασταν έτσι εμείς οι δύο." συνέχισα να γελάω και εκείνος με ακολούθησε αφήνοντας έναν μικρό ήχο σαν γέλιο να ξεφύγει από τα χείλη του.

"Να και κάτι καλό που βγήκε από αυτή τη χρονιά ως τώρα." είπε και έβαλε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του και χαμογέλασα ακούγοντας την καρδιά του.

"Από τα λίγα καλά." αναφώνησα. "Θα έρθω στο καραόκε, αλλά μόνο για εσένα. Το καλό που σου θέλω να μην με αφήσεις μόνη." είπα και σηκώθηκα φεύγοντας από την αγκαλιά του.

"Και έλεγα ότι δεν έφυγες από την λίστα με τις κοπέλες που επιθυμούν σαν τρελές να ακουμπούν το κορμί μου όλη την ώρα. Κοίτα σε, φεύγεις από την αγκαλιά μου χωρίς δεύτερη σκέψη." είπε προσποιούμενος τον στεναχωρημένο. Γελάσαμε και οι δύο και απομακρυνθήκαμε λέγοντας πως θα βρεθούμε το βράδυ.

Μπήκα στο δωμάτιο, γδύθηκα και κατευθύνθηκα αμέσως στο μπάνιο. Άφησα το ζεστό νερό να πέσει πάνω μου και άφησα ένα επιφώνημα ευχαρίστησης. Η χαρά μου βέβαια δεν θα κρατούσε για πολύ, αφού άκουσα την πόρτα του δωματίου να ανοίγει και έπειτα να κλείνει με δύναμη. Δεν μπορούσα να έχω ούτε μία ώρα ησυχίας. Τελείωσα με το μπάνιο, έκλεισα το νερό και τύλιξα το σώμα μου με μία πετσέτα.

Βγήκα από το μπάνιο, μπαίνοντας στον κεντρικό χώρο του δωματίου μου.

"Πολλές αγκαλιές είδα με τον Λούκας στα σκαλιά. Τρέχει κάτι μεταξύ σας;" με ρώτησε η Ρεβέκκα με νευριασμένη φωνή. Μπήκε κατευθείαν στο θέμα εκείνη, χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Από πότε σε ενδιαφέρει εσένα;" την ρώτησα αδιάφορα παίζοντας το παιχνίδι της.

"Εμένα δεν με ενδιαφέρει, απλά ρωτάω για να περάσει η ώρα." Ψεύτρα.

"Για να περάσει η ώρα πηδήχτηκες επίσης με τον Λούκας στο δωμάτιο του Ίθαν, ή μήπως είχες τον γνωστό απώτερο σκοπό να μου σπάσεις τα νεύρα;" είπα χαμογελόντας ειρωνικά.

"Στο είπε ο Λούκας έτσι; Φυσικά και δεν θα κρατούσε το στόμα του κλειστό, δεν το κάνει και ποτέ για να το κάνει τώρα." είπε ακόμα πιο νευριασμένη.

"Ρεβέκκα, να σου πω κάτι; Νομίζω πρέπει να αλλάξουμε δωμάτιο. Μία από τις δύο μας να φύγει από εδώ μέσα." είπα σοβαρά. Δεν μπορούσα να την έχω άλλο μαζί μου. Δεν ένιωθα ότι είχα το ίδιο άτομο μπροστά μου.

"Και ποιον θα έχεις μαζί σου; Είναι κάποιος άλλος που να ξέρει για εσένα και τον Ίθαν;" είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

"Δεν με απασχολεί, αρκεί να μην είσαι άλλο μπροστά μου. Αύριο το πρωί θα πάω στα γραφεία και θα ζητήσω αλλαγή συγκατοίκου." είπα και της γύρισα την πλάτη.

"Όπως θέλεις Ελβίρα." είπε φωνάζοντας και μπήκε στο μπάνιο κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω της.



Πέρασα μερικές ώρες σκαλίζοντας βιβλία και προσθέτοντας πράγματα στην εργασία μου για την Βιολογία. Μπορούσα να πω ότι είχε εξελιχθεί αρκετά καλά και σε λίγες μέρες, αν συνέχιζα με τον ίδιο ρυθμό, θα την είχα ολοκληρώσει. Σηκώθηκα από το γραφείο μου, έβαλα τα χαρτιά μου στην θέση τους και έβγαλα ένα απλό μπλε φόρεμα από την ντουλάπα και το φόρεσα. Ήταν αμάνικο και το ύφασμα του έφτανε μέχρι την μέση του μηρού μου. Στον κορμό ήταν στενό, ενώ από την μέση και κάτω χαλάρωνε και άνοιγε ελαφρά. Φόρεσα τις μαύρες μπότες μου και βάφτηκα όμορφα και διακριτικά.

Βγήκα από το δωμάτιο χωρίς να μιλήσω στη Ρεβέκκα και κατέβηκα τις σκάλες. Στην βάση τους βρήκα τον Λούκας.

"Ευτυχώς που με περίμενες." είπα "Δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να τα βρω με την Ρεβέκκα, απλά για να ξέρεις." του είπα καθώς πλησιάζαμε τον χώρο εκδηλώσεων.

"Γιατί το λες αυτό;" με ρώτησε καθώς έβαζε το χέρι του στην μέση μου.

"Γιατί δεν μπορώ καν να την βλέπω Λούκας." μπήκαμε μέσα στην αίθουσα και είδαμε τους καθηγητές να κάθονται όλοι παρέα σε ένα τραπέζι κοντά στο μικρόφωνο. Στην κορυφή του τραπεζιού καθόταν ο Ίθαν φορώντας ένα υπέροχο γκρι κουστούμι. Ήταν πανέμορφος, σοβαρός και απίστευτα σέξι.

Μας κοίταξε με ένα διαπεραστικό βλέμμα και ζάρωσε τα φρύδια του δείχνοντας την ενόχληση του που με είδε με τον Λούκας.

Η αίθουσα ξεκίνησε να γεμίζει και οι θέσεις να λιγοστεύουν. Η Ρεβέκκα μπήκε στην αίθουσα και χωρίς δεύτερη σκέψη ήρθε και έκατσε μαζί μας, κάτι που ευχόμουν να μην είχε κάνει. Ξεροκατάπια και της χαμογέλασα ψεύτικα.

Ο Ίθαν σηκώθηκε και έβγαλε ένα λόγο που στο τέλος όλοι χειροκροτούσαν. Εγώ αδυνατούσα να τον ακούσω γιατί σκεφτόμουν πόσο ελκυστικός έδειχνε απόψε. Δάγκωνα τα χείλη μου και σκεφτόμουν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε να ήμασταν οι δύο μας. Εκείνος έριχνε εχθρικές ματιές στο τραπέζι μας και συγκεκριμένα στον Λούκας. Ένιωσα ένα κύμα χαράς στην σκέψη ότι ζήλευε.

Παιδιά σηκώθηκαν και τραγουδούσαν, άλλοι μόνοι τους και άλλοι σε παρέες.

Εγώ με τον Λούκας γελούσαμε με τους σχολιασμούς μας σε παιδιά που τραγουδούσαν φάλτσα ή μπέρδευαν τα λόγια τους, όπως ακριβώς είχα προβλέψει το πρωί. Τα εχθρικά βλέμματα του Ίθαν δεν σταματούσαν και μαζί με εκείνον η Ρεβέκκα μας κοιτούσε επικριτικά.

Ο Λούκας σηκώθηκε και πήρε τη θέση του στο μικρόφωνο. Τον παρακολουθήσαμε όλοι να τραγουδάει με μεγάλη επιτυχία το "Radioactive" των Imagine Dragons και τον χειροκροτήσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό. Σηκώθηκα όρθια χτυπώντας παλαμάκια και φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του. Εκείνος υποκλίθηκε επίσημα και ήρθε να κάτσει στη θέση του.

"Σειρά σου Ελβίρα!" φώναξε και άλλοι ακολούθησαν ενθαρρύνοντας με να σηκωθώ. Μετά από λίγο σηκώθηκα από την θέση μου και πήγα στο μικρόφωνο. Είπα στο αγόρι που ήταν στον υπολογιστή πιο τραγούδι ήθελα και εκείνος το έβαλε. Ξεκίνησα να τραγουδάω διστακτικά.

"Shot through the heart and you're to blame
Darlin' you give love a bad name..."

Ο Ίθαν ήπιε μία μεγάλη γουλιά από το ποτό του και σηκώθηκε από την θέση του, πήρε το δεύτερο μικρόφωνο και ήρθε δίπλα μου.

"An angel's smile is what you sell
You promised me heaven then put me through hell
Chains of love got a hold on me
When passion's a prison you can't break free" τραγούδησε εκείνος κοιτάζοντας με στα μάτια. Τι έκανε μόλις τώρα;

"Oh! You're a loaded gun, yeah yeah
Oh! There's nowhere to run
No one can save me the damage is done
Shot through the heart and you're to blame
You give love a bad name
I play my part and you play your game
You give love a bad name
You give love a bad name" τραγουδήσαμε μαζί. Ένιωθα το χαμόγελο στα χείλη μου να μεγαλώνει όλο και πιο πολύ καθώς χαλάρωνα στον ήχο της μουσικής και στην φωνή του Ίθαν. Τα παιδιά από κάτω φώναζαν και τραγουδούσαν μαζί μας, αλλά εγώ ήμουν συγκεντρωμένη σε εκείνον.

"A school boy's dream, you act so shy
Your very first kiss was your first kiss goodbye" τραγούδησε και μου έκλεισε το μάτι και ένιωθα να λιώνω.

Όταν το τραγούδι τελείωσε με κοίταξε στα μάτια χαμογελαστός. "Νόμιζες ότι θα σε άφηνα μόνη σου στην σκηνή μπροστά σε όλα αυτά τα λιγούρια; Δεν νομίζω μικρή." είπε και πήγε στην θέση του. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά γρήγορα και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Ήθελα να πάω τρέχοντας να τον φιλήσω, να τον αγκαλιάσω, αυτή η πράξη του να έρθει να τραγουδήσει μαζί μου με τρέλανε. Πέρα από το γεγονός ότι έδειξε μία άλλη πλευρά του, διασκεδαστική και χαλαρή, έδειξε ότι νοιάζεται έστω και λίγο για εμένα.

Γαμώτο, νομίζω τον ερωτευόμουν.