(BOYXBOY) When his mother died, life's been too hard for Michael. He had to pay for the debts all by himself which led him to a profession he'd never considered. In order for him to pursue his dream career, he had to transform from an ordinary boy t...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
CHAPTER XVI: Needs and Wants
Parang nagliliyab ang buong paligid dahil sa ginagawa sa akin ni Sir Gomez. Hindi ko mapigilan ang sarili kong damhin ang bawat paghagod ng kanyang bibig sa buo kong kahabaan. Kahit pigilan ko ang sarili kong lumikha ng ingay, iba naman ang nagiging reaksyon ng katawan ko.
Pinagmasdan ko ang kanyang mukha. Nakapako ang tingin niya sa akin habang pinapasadahan ng dila ang uluhan ng aking pag-aari.
"Huwag mo ng pigilan ang sarili mo," mapang-akit niyang sabi at saka buong sinubo muli ang aking kahabaan.
Wala sa kanya kahit na maabot ng aking pag-aari ang dulo ng kanyang lalamunan. Pakiramdam ko pa nga'y ikinatutuwa niya ang bagay na 'yun. Hindi ko man lang siyang nakitang nahirapan habang ginagawa 'yun.
Mayamaya lang ay tumigil siya sa kanyang ginagawa at saka inilapit ang kanyang mukha sa akin.
"Hindi ka pa ba kikilos?" bulong niya sa akin. Tiningnan ko lang siya habang sinasabi niya iyon. Alam ko naman ang gusto niyang sabihin pero hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga naging pagbabanta niya sa pag-aaral ko.
Sinimulan niyang dilaan ang aking leeg habang mariing hinahagod ng kanyang kamay ang aking kahabaan. Sa sabay na ritmo, parang may kuryente ang patuloy na dumadaloy sa katawan ko. Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang kiliting dulot no'n sa buo kong pagkatao.
"Iinom na muna ako ng tubig," pagdadahilan ko. Tumayo ako mula sa pagkakaupo pero nandoon pa rin ang gigil kong kahabaan.
"Inumin mo na lang 'yung tubig na nand'yan," aniya at saka itinuro ang tubig na nasa mesa. Bukas na ang takip no'n nang hawakan ko pero puno pa ang laman. Napatingin naman ako sa gawi niya na abala na naman sa ipanapalabas sa telebisyon. Nagkibit-balikat na lang ako at saka nilagok ang bote ng tubig.
Matapos 'yun, hindi kaagad ako bumalik sa tabi niya. Nanatili ako sa pwesto ko na tinitingnan lang siya.
"Kaawa-awa talaga ang magiging estudyante nito kapag nagkataon. Dinudungisan nito ang matinong propesyon," bulong ko sa sarili.
Nang mapansing nakatunganga lang ako, ngumiti lang siya sa akin nang nakakaloko.
"Tatayo ka na lang ba talaga d'yan? Ayaw mo ba akong samahan?" tanong niya at saka naupo sa gilid ng kama.
Umiwas lang ako ng tingin. Hindi pa rin ba sapat ang mga ikinikilos ko para ipamukha sa kanya ang pagtutol ko? Pero sa timgin ko, hindi sa gano'ng paraan siya kadaling titigil. Marahil sa utak nito, mga laruan lang ang kanyang mga estudyante na pwede niyang ikot-ikutin sa kanyang gusto.
