(BOYXBOY) When his mother died, life's been too hard for Michael. He had to pay for the debts all by himself which led him to a profession he'd never considered. In order for him to pursue his dream career, he had to transform from an ordinary boy t...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
CHAPTER XII: Love is Painful
Humugot ako nang malalim na hininga, mataimtim na iniisip kung paanong pagdadahilan ang sasabihin ko sa kanya. Mula sa nakikita ko, puno ng pagtataka ang kanyang mga mata. Kahit naman sino siguro magtataka na makita ako rito, sa lugar na hindi ko alam kung saan papunta.
"Mag-isa ka lang ba?" tanong niya.
Hindi ako sumagot. Madalas akong ganito. Wala ako ganang sumagot sa mga tanong na obvious naman ang sagot. Aksaya kasi sa laway ang mga ganitong klaseng tanong.
"Saan ka papunta?" tanong niya ulit.
Nakatingin lang ako sa kanya habang ang ulo niya ay nakadungaw sa bintana ng kanyang sasakyan.
"Sa bahay. Pauwi na," matipid kong sagot.
"Pauwi na rin ako, e. Sumabay ka na sa akin. Gabi na rin at baka wala kang masakyan pauwi. Saan ka ba nakatira?" muli na naman niyang tanong.
Masyado na siyang maraming tanong. Ito ang ayaw ko sa kanya. Sa sobrang matanong niya, nakakairita na. Hindi ko naman kailangan na lagi akong kinukumusta o kung ayos lang ako. Ito rin siguro ang dahilan kung bakit pinutol ko ang ugnayan namin.
Bagkus na sagutin siya at humaba ang pag-uusap namin, nagsimula na akong maglakad papuntang sakayan.
"Hoy! Saan ka papunta? Sumabay ka na sa akin," aniya.
Mas binilisan ko pa ang paglalakad. Hindi ko alam kung tama bang direksyon itong tinatahak ko. Ang alam ko lang ay ayaw ko siyang makita pa sa paningin ko.
Mayamaya lang ay biglang umarangkada ang kanyang sasakyan at bahagyang nilagpasan ako bago huminto. Bumukas ang pinto ng kanyang sasakyan at saka siya bumaba mula roon.
Nalintikan na!
"Iniiwasan mo ba ako?" nagtatakang tanong niya.
Nangamot lang ako ng ulo. Hindi pa ba halata sa kanya ang ginagawa ko? Kahit siguro manhid, mapapansin 'yun. Pero ibang klase ang taong ito, pinaghalo 'atang katangahan at kamanhiran.
"Hindi ko pa rin alam kung bakit mo ako iniiwasan. May ginawa ba akong ayaw mo? K-Kaya mo ba ako iniwan?" mariin niyang sabi sa dulo.
Napailing ako. Sa dami kong iniisip, dumagdag pa itong lalaking ito. Sa sobra niyang pursigido noon kaya mabilis akong bumitaw sa relasyon namin. Limang buwan ko ring naging nobyo si Carlo. Ang katotohanan n'yan, wala naman akong naging problema sa kanya.
