Chapter 7: The Intruder

1.7K 31 1
                                    

Arianna's POV

Silence.

This is what I wanted. This is what I needed.

Kasalukuyan akong naglalakad sa hallway na, thankfully, ay clear at walang pagala-galang tao. Nasa klase na kasi siguro ang lahat. Sigh. Hindi na muna ako a-attend.

My feet continued to walk in utter silence while my mind wandered off.

Kahapon, I just promised myself to show that Chandler a punishment.

It was exciting. Naisip  ko, na finally, I could show him who's stupid. I could show him who's the boss. But right after a hardcore brain storming, I immediately regretted it.

Why? Because all were so simple. Hindi masyadong mahirap ang mga naiisip ko. Hindi makatarungan. Hindi sapat na paghihiganti.

Kaya ngayon, napagpasyahan kong wag muna magpakitanggilas. Naisip ko na masyado yatang mabilis kung ipapakita ko ang tunay na dahilan kung bakit ako bumalik dito. My mind finally decided to leave my plans for vengeance for now. What I have to focus on is Dad's assignment for me. To find out Chandler Clan's plan.

Pero paano ko gagawin yun kung galit ako kay Chandler ?
Paano ko gagawin kung every inch na lapit ko sa kanya ay siyang ilang beses kong gustong isampal sa kanya ?
Paano ?

My mind instantly whirled to the events yesterday. I smirked. At least nakaisang sapak ako sa kanya kahapon. Hindi naman siguro maggi-give way yun sa secrert ko diba? I mean, dala lang ng galit ang pwede kong dahilan kung bakit ko siya sinampal. Sana yun na lang maisip niya...

I sighed inwardly.

I have to find out how to control my anger around him. Kailangan kong pigilan ang urge na maghiganti sa kanya.

This is the only way.

One way or another, makakamit  ko din ang hustisya.

..

"Oww! "
Napapikit ako sa sakit habang hapo ang noo koo.

May tumama sa noo ko. Parang manipis, pero matigas...

Iminulat ko ang mga mata ko.

..

I stared at a wooden rod, sticking out of the wall,  na ka-level lang sa noo ko.

Naningkit ang mga mata ko.

Ganun na ba talaga kalalim ang iniisip ko at hindi ko man lang ito napansin ?

Tinitigan ko ang wooden rod,  or rather, a wooden stick.

Sa dulo nito, ay may mga feather-like things na nakakabit. Parang pana ?

Unti-unti kong hinawakan ang kahoy at inialis ang pagkakadikit nito sa dinding.

Sa dulo ng kahoy ay may parang metal na patusok.

Nanlaki ang mata ko.

Pana nga. An arrow...

Pero...paano 'to napunta dito?

I scanned my surroundings.

What the...

At dun ko lang napansin ang hallway na dinadaanan ko.

Spiked through the walls were dozens of arrows...no, hundreds. Para bang may hinabol na tao sa pamamagitan ng mga pana.

Bumilis ang tibok ng puso ko.

Baka may nasaktan ?! Or worse, baka may tinamaan na at...

I gulped. No, walang pang  patay. Wala naman sana.

The Perfect Revenge (To Be Revised!)Where stories live. Discover now