MY ONLY ONE (completed)

Part-17(Uni)

"မဖြစ်ပါဘူး...မင်းပါတော့ ကိုယ်လည်းအဖော်ရတာပေါ့...
ညစာလည်းမလွတ်တော့ဘူးပေါ့..."

ကျွန်တော်နားကိုကပ်ကာ..တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်..ကျွန်တော်ကြက်သီးတောင်ထသွားတယ်..။
အဖိုးလည်းရှိနေတာကို..ကိုဘုန်းတော်တော်အရှက်မရှိတာပဲ...အဖိုးမကြားလောက်ဘူးလို့တော့ထင်တာပဲ...
ကြားသာကြားသွားလို့ကတော့...အမယ်လေ..ရှက်လိုက်တာနော်...

"အဟမ်း...မင်းတို့က ဘယ်နေ့သွားမှာလဲ?..." ဆိုပြီး..ချောင်းဟန့်သံဖြင့် မေးလိုက်တော့မှ..ကိုဘုန်းက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်နေရာမှ အဖိုးဘက်ကိုလှည့်ပြီး စကားပြန်ပြောတယ်...

"နောက်တစ်ပတ်မှပါ..ဖိုးဖိုး..."

"သြော်...အေးအေး...
ဆက်စားကြ..."

"ဟုတ် ဖိုးဖိုး..."

...........

"ကိုဘုန်း...ကျွန်တော်လိုက်ခဲ့လို့ ဖြစ်ရောဖြစ်လို့လား..."

ထမင်းစားပြီးလို့ အခန်းထဲရောက်တော့...ကျွန်တော်လည်း လုပ်စရာကျန်သေးတဲ့အလုပ်တွေကို လုပ်နေရင်း...TVကြည့်နေတဲ့အသေးလေးက ချောင်းသာသွားမယ့်ကိစ္စကို ပြောလာတယ်..

"ရပါတယ်...ဘာလို့မရရမှာလဲ?...
အခုသွားရမယ့်အလုပ်က...အသေးလေးယောက်ျားရဲ့companyအလုပ်ကိစ္စအတွက် သွားရတာလေ...အသေးလေးလိုက်လို့မရဘဲနေမလား...လျှောက်မတွေးနေနဲ့..."

"ဟာ....ကိုဘုန်းကလည်း..."

"ကိုဘုန်းက မလဲနေနဲ့...
မအိပ်သေးဘူးလား...
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ပြန်ကြည့်ဦး...
သေးသေးလေးဖြစ်နေပြီ...အိပ်ရေးဝဝအိပ်ပြီး အစားကိုကောင်းကောင်းစားလေ...
မသိရင် ကိုယ်က အနိုင်ကျင့်နေလို့ အိပ်ရေးတွေပျက်ပြီး ပိန်နေတယ်လို့ ထင်ကြဦးမယ်..."

"ကျွန်တော်က ကိုဘုန်းပြောသလောက်လည်း..မသေးပါဘူးနော်...
အရင်ကတည်းက ဒီခန္ဓာကိုယ်ပဲ...
သူ့ဘာသာတက်မလာတာ...ဟွန်း...
အို...တချို့ဝတဲ့သူတွေတောင် ဝိတ်ချနေတဲ့ခေတ်မှာ...ကျွန်တော်က စားသမျှအဆီမဖြစ်တဲ့ နတ်သားလေး ဖြစ်နေတာလေ...ဟွန့်..."

"နတ်သားလေး...ဟုတ်လား..ဟား...ဟား...
အသေးလေး...ကိုယ်မင်းကို ဟာသပြောတတ်လ်ိမ့်မယ်လို့ ကိုယ်မထင်ထားဘူး..ဟား..ဟား.."