YOUR TITLE,MY ISTORI

HANGGANG KAILAN KITA MAMAHALIN

Sixth Entry 💚

Everything was fine everything is perfect.

You gave me the best smile,the very best smile and life that I will treasure till the end.

Our love story started when you kissed me under the rain.

"I love you Erik"
She whispered while her hands are pinned on my cheeks

"I love you Angelina"

I grabbed her para misakay na sa sasakyan.

Sobrang lakas ng ulan at parang wala pang balak tumila pero ang isang ito ay napaka pasaway.

Nagpilit siyang makababa sa pagkakabuhat ko sa kaniya at tumakbo na parang bata sa gitna ng daan

"Dito muna tayo,dito lang tayo"
Pakiusap niya pa

Natigil kami sa ilalim ng ulan habang naglalaban ang kidlat at kulog.

Masayang gabi na kasama ka aking mahal.

"Baka hindi na natin ito magawa pag umalis ako e"
Aniya ng malingon sa akin

"Bakit naman? Hindi ka naman magtatagal doon hindi ba?"
Kunot noo kong sagot

Aalis siya para mag aral sa ibang bansa pero hindi naman din yun magtatagal dahil may usapan kami na babalik siya tuwing end ng school para dito sa pinas magbakasyon.

I really wanted to study abroad kasama siya pero hindi ko din naman maiwan ang kumpanya dahil ako nalang ang inaasahan nila Mommy at ng mga kapatid ko.

Noong nawala si Daddy ako ang tumayo bilang haligi ng tahanan lahat ng kailangan nila ako ang nag aasikaso.

But I can say that I am lucky because I have her who never left me. She always help sa lahat.

Siya ang nagiging sandalan ko pag napapagod na ako. Siya ang pahinga ko sa magulong mundo na meron ako noon. Siya ang sumasalo sa akin.

"Hindi natin masasabi yun Erik,siguro pag nagustuhan ko ng tumira doon baka mag stay ako,pero..."

"Pero?"
Pagputol ko pa sa sinasabi niya

Mga mata niyang hindi ko mabasa dahil sa dilim at mga ulan na bumabalot dito

"Pero hindi pa din naman ako sigurado kasi hindi ko kayang iwan ka e"
Malambing niyang sabi ng yumakap sa akin

"Baliw ka talaga,sino ba naman sa ating dalawa ang gusto na malayo ang isa. Ako kung pwede lang talaga sasamahan kita doon pero hindi naman pwedeng iwan ko ang kumpanya e"
Malungkot ko pang sabi

Hinawakan ko ang magkabila niyang kamay na nilalamig na dahil sa ulan

"Nilalamig kana love tayo na kaya sumakay ng sasakyan"
Nag aalala ko pang sabi pero natatawa ako sa kaniya

"Oo nga akala mo naman ako lang eh tingnan mo nga yung nguso mo namumutla na"
Napahagalpak nalang kaming dalawa ng tawa

I love this girl the way she makes me laugh sobrang effortless.

Umalis siya na hindi manlang nakapag paalam sa akin. But the good thing hindi nawawala yung time namin na magkausap sa cellphone or video calls. I do sometimes write a letter for sending gifts,flowers and anything that she missed here.

ON CALL....

"love how's your yesterday?"
Tanong ko pa habang abala ako sa mga papers na kelangan sa meeting bukas