AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

အပိုင်း-၄၁ (Unicode)

"တိုက်ပွဲမှာ ကျသွားပြီ။.."

ကမ္ဘာလောကကြီးနှင့် ထက်မာန်ဦး တခဏတာ အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားလေသည်။ အဲလ်ကွန်းဆီမှ တဂျစ်ဂျစ်မြည်သံသည် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

"မင်း..။ဟေ့ကောင်။ စိုင်းဝေယံ။ မင်းနောက်နေတာမဟုတ်လား။"

ထက်မာန်ဦး အော်မေးလိုက်မိသည်။ မဖြစ်နိုင်တာ။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်တာ။ ဝေလွှမ်းက သူပြန်လာပါ့မယ်လို့တောင် ထက်မာန်ဦးကို သေချာကတိပေးခဲ့တာ။ စိုင်းဝေယံဆိုတဲ့ ကောင်က ထက်မာန်ဦးကိုဆို နောက်စရာမရှိ ကြံဖန်နောက်နေကျအကောင်။

"နောက်နေတာ မဟုတ်လား။မင်းနောက်နေတာ..။"

မယုံကြည်နိုင်သေး။ဘယ်လိုမျိုးနဲ့မှ မယုံကြည်နိုင်သေး။ လွှမ်းဟာ ပြန်လာပါ့မယ်လို့ ကတိမထားခဲ့တာတောင် ထက်မာန်ဦး ဆီဘယ်လိုနည်းနဲ့ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အရောက်ပြန်လာခဲ့တာ။ ဘယ်လိုအတားအဆီးမဆို လွှမ်းက ဖြတ်ကျော်လာခဲ့တာ။ ဒီတစ်ခါမှ လွှမ်းက ကတိဖျတ်သွားသတဲ့လား...။

"ငထက်ရာ..။"

စိုင်းဝေယံဆီမှ မချိတင်ကဲ ရေရွတ်သံကြီးထွက်ပေါ်လာသည့်အခါမှာတော့ ပူလောင်နေတဲ့ အခန်းကျဉ်းလေးထဲ ထက်မာန်ဦး လက်ဖျားခြေဖျားတွေပါ အေးစက်လာရသည်။ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိနှင့် ထက်မာန်ဦး ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမည်မသိတော့။ ဒီအချိန်မှာ စိုင်းဝေယံ တစ်ယောက်တည်းကသာ ထက်မာန်ဦး ရင်ထဲက အပူမီးတွေကို ငြိှမ်းသက်ပေးနိုင်လိမ့်မည်။

"ပြောစမ်းပါ။ မင်းနောက်နေတာ မဟုတ်လား။"

ထက်မာန်ဦးရဲ့မေးခွန်းကြောင့် စိုင်းဝေယံပိုတိုးလို့ နာကျင်ရသည်။ ရင်နာရသည်။ ဒါကို နောက်တဲ့ပြောင်တဲ့အနေနဲ့တောင် ပြောမထွက်ပါဘူး။ ငါဘယ်လိုအင်အားနဲ့များ မင်းကိုရှင်းပြရမှာလဲ။

စိုင်းဝေယံ ထံမှ ရှိုက်သံကြီးတစ်ချက်ထွက်ပေါ်လာချိန်တွင်တော့ ထက်မာန်ဦး အရာအားလုံးကို နားလည်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ ဘေးက စားပွဲပေါ်ကို ကမန်းကတန်းလက်ထောက်ချလိုက်မိလို့သာ ထက်မာန်ဦးသည် အရုပ်ကြိုးပျက်ပြိုလဲမသွားခဲ့တာ။ လက်ကိုင်ဖုန်းလေးကို ပါးနှင့်အပ်ထားရင်း ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။