AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

အပိုင်း-၄၁ (Unicode)

"ဟဲလို။ ပြော။ ငစိုင်း။"

စိုင်းဝေယံဆီမှာ ချက်ချင်းပြန်ပြီး အဖြေမရ။ ထက်မာန်ဦး ရုံးခန်းထဲမှာမို့ လိုင်းများမကောင်းလို့လားဟု တွေးမိကာ နေရာမှထမလို့ရှိသေးသည်။

"အေး။"

ဖုန်းကိုင်ပြီးကာမှ ဘာအသံမှ မကြားရတာကြောင့် နည်းနည်း စိတ်ထဲ ခုသလိုဖြစ်သွားမိသော်လည်း အေးဆိုတဲ့အသံကြားမှ ထက်မာန်ဦး ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ အရေးထဲ လိုင်းက တစ်ချက်တစ်ချက် ပြတ်တောင်း ပြတ်တောင်းဖြစ်နေသေးသည်။ ကြည့်ရတာ စိုင်းဝေယံ ဘက်က လိုင်းသိပ်ကောင်းပုံမရ။ အချိန်မရွေးက လိုင်းက ပြတ်ကျသွားနိုင်တာမို့ စကားလေးဘာလေး ပြောထားရမည်။

"ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖုန်းတွေ ဘာတွေဆက်လာပါလား။အခုဘယ်ရောက်နေတာလဲ။"

"လောက်ကိုင်စစ်ဆေးရုံ။"

ဆေးရုံမှာဆိုတော့ ထက်မာန်ဦး အတန်ငယ်စိတ်အေးရသည်။ စစ်ကြောင်းပြန်ဆုတ်တာလား။ သူတို့ကိုအဲ့ကို တာဝန်ချလိုက်တာတစ်ခုခုတော့ တစ်ခုခုပင်။

"အေး။အေး။ ဘယ်လိုလဲ။ အဆင်ပြေရဲ့လား။ လွှမ်းရော။"

အဆင်ပြေပါတယ်လို့ ဖြေမည်ကြံကာမှ လွှမ်းရောဆိုတဲ့ မေးခွန်းသည် စိုင်းဝေယံ၏ရင်ဝကို စို့နင့်စေသည်။ တစ်ချက်ရှို်က်လိုက်မိတဲ့ အသံသည် ထက်မာန်ဦးကို စိတ်ထင့်သွားစေသလားမသိ။ ထက်မာန်ဦးသည် တူညီတဲ့ မေးခွန်းကို အထပ်ထပ်အခါခါမေးနေလေတော့သည်။

"ဟေ့။ပြောင်ကြီး။မေးနေတယ်လေ။ လွှမ်းရောလို့။"

အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားရင်းမှ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းဖိကိုက်လိုက်တဲ့အခါမှ ငန်ကျိကျိ အရသာကို စိုင်းဝေယံရဲ့ လျှာဖျားက ခံစားရသည်။ သို့သော် ထိုနာကျင်မူသည် ရင်ထဲကအက်ကွဲကြေမွနေမူတို့နှင့် နိူင်းယှဉ်လိုက်တဲ့အခါမပြောပလောက်ပေ။

"လွှမ်း..ဝေလွှမ်း..တိုက်ပွဲမှာ..."

စိုင်းဝေယံရဲ့အသံကို အာရုံစူးစိုက်ပြီး ထက်မာန်ဦး သေချာနားထောင်နေမိသည်။ သွေးကြောလေးတွေဆီမှ ဒပ် ဒပ်ဆိုတဲ့ လူပ်ခါမူလေးတွေကအစ အာရုံနောက်စွာ တိုးဝင်လာတဲ့အခါ စိတ်တို့က ပိုလို့ရှုပ်ထွေးရသည်။