YARALI

Ava Evrilen Avcılar

Can Bonomo-Sen Bunları Duyma

"Şimdi ne yapacağız?" dedim fısıldayarak abimin kulağına. Sanki halının üzerindeki adam bir canavarmış ve yanına yaklaşanı bir bütün halinde yutacakmış gibi hiçbirimiz yanına yaklaşmaya cesaret edemiyorduk.

İlk toparlanan ortamızdaki abim oldu. Ayağa kalkıp adama doğru yaklaşırken birden durup, hırkasından tutan parmaklarıma bakıp gülümsedi. Elimin uzandığı anı bile hatırlamıyordum.

"Bir şey yok kardeşim." Sesindeki neşe ile afallasam da utancım daha ağır bastı. Yüzümün kızardığını hissedebiliyordum. Adama saatler önce söylediğim şeyler ile davranışlarım arasında dağlar kadar fark vardı. Kafamı belli belirsiz sallayarak hala hırkasını tutan parmaklarımı çözdüm.

"Neden kimse benimle konuşmuyor?" dedi Fuad, abim yakınına diz çöktüğünde. Niye afalladığımızı çok iyi biliyordu ve bu yüzden bizimle dalga geçiyordu. Sanki biz değil de o bizi kaçırmış gibiydi.

"Seni para için kaçırdık." Abimin dümdüz sesini duyduğunda göz bağının ardındaki gözlerini ona çevirdi.

"Emeksiz para huzur getirmez dostum. Kimse bundan bahsetmedi mi sana?" dedi sırıtarak. "Eee devam et." Abim istifini bozmadan tıpkı onun dediği gibi devam etti.

"Parayı verir vermez serbest kalabilirsin."

"Bak sen." Az önceki gibi alaycı çıkıyordu sesi. "Diyelim ki, hani olmaz ya bir problem çıktı parayı alamadınız, o zaman ne olacak?"

"Bilmek istemezsin." diyen abimin de bildiğini sanmıyordum açıkçası.

"Sanırım bu gizemden korkmam gerekiyor öyle değil mi?"

"Korkmak senin yararına olur." Bu sefer konuşan sesi titreyen Cem'di. Fuad kahkaha atarak bizim olduğumuz yöne baktı.

"Peki cesur dostum. Sırf senin için size avans vereceğim."

"Çalışanın değiliz biz Fuad Aksaç. Avans falan istemiyoruz. Paranın tamamını vereceksin." Safım benim, bir de hevesli hevesli konuşmaya devam ediyordu. Bu durum Fuad'ı tekrar güldürdü. Aslında bu kadar gergin olmasam ben de kahkaha atabilirdim.

"Para değil cesur dostum. Süre avansı veriyorum. Harekete geçmeden önce size biraz zaman vereceğim. O zamana kadar benden kurtulmanızı tavsiye ederim."

"Sen bize hiçbir şey yapamazsın. Eminim o haberlerin hepsi de koftidendi. Saçma sapan reklam şeylerindendir kesin." dedi Cem büyük bir inançla. "Söylendiği gibi bir herif olsaydın bize yakalanmazdın."

"Olabilir." Cem'in omuzları belirgin bir şekilde gevşediğinde Fuad yattığı yerden yeniden konuştu. "Olmayadabilir. Yaşayarak öğreneceksin sanırım bunu."

"Ne demek bu?" Cem abime bakarak sormuştu Fuad'a sorusunu. Abim de ona bakıp omuzlarını silkti.

"Herkesin biraz eğlenmeye ihtiyacı vardır. Özellikle benim gibi dedesinden bazı konularda veto yemiş insanların." dedi cevaben Fuad. Daha çok kendisi ile konuşuyormuş gibi de devam etti. "Bu defa sebebi büyük olduğu için bana darılamayacağı gibi hak da verecek üstelik." Sessizce yutkunurken yanımdaki Cem kıpırdandı.

"Ne demek bu?" diye sordu yeniden. Az önceki cevabı yetersiz bulmuştu belli ki.

"Biraz eğlence için size bilerek yakalandım demek." Yan tarafımdaki adamın hayretle gözlerinin dolduğunu gördüm bunun üzerine.

"Abi Cem ağlıyor." Abime bakmak için o tarafa döndüğümde yerdeki adamın yüzünün bu defa bana döndüğünü gördüm.

"Ağlamıyorum Senan." dedi Cem buram buram göz yaşı kokan iğrenç ince bir sesle.