Ο Βασιλικός Δράκος

ΧΧΧΙV

Αφήνοντας την κιθάρα από τα χέρια του μια στιγμή, για να ξεκουράσει τη φωνή του και να πιεί ένα ποτήρι με τους υπόλοιπους, ο Χάρι βολεύτηκε καλύτερα στη θέση του και κάθισε σταυροπόδι. Όλοι χειροκρότησαν για το τραγούδι του κεφάτα, με γέλια και πειράγματα. Ο ναύτης με την κόκκινη μύτη, που όλοι είχαν ξεχάσει το μικρό του και τον φώναζαν απλά Ρίμπλμπι, τον χτύπησε στον ώμο φιλικά.
«Αχ, Χάρι, Χάρι» έκανε. «Θα μας λείψει αυτή η φωνή, όταν θα αποχωριστούμε»

Για μια στιγμή, ο γκριζομάλλης ναύτης κατέβασε κάπως θλιμμένα το κεφάλι του. Ο Άτκινσον, που γύρευε πάντα να χωθεί σε μια κουβέντα, ορθώθηκε στη θέση του, προσπαθώντας να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα.
«Γιατί αυτό το μελό, καημένε Ρίμπλμπι;» ρώτησε. «Τι εννοείς θα αποχωριστείτε;»
Ο Ρίμπλμπι ανασήκωσε τους ώμους, στρίβοντας ταυτόχρονα ένα τσιγάρο, που αμέσως μετά έβαλε στο στόμα του. Το αδιάφορο κι ανέμελο ύφος του Άτκινσον δεν ταίριαζε με αυτά που είχε στο μυαλό του, αυτός και όλοι οι υπόλοιποι.
«Ξέρεις, μικρέ, είναι δύσκολο να είσαι ναύτης» άρχισε να λέει αινιγματικά καθώς έψαχνε για σπίρτα στην τσέπη του. «Βρε, να πάρει η ευχή! Μου τελείωσαν! Έχει κανείς σπίρτα;»
«Έλα, εδώ» ακούστηκε κάποιος ναύτης κοντά του και του έβαλε στο χέρι ένα πακέτο.
«Να 'σαι καλά» έκανε ο Ρίμπλμπι κι άναψε το τσιγάρο του. «Που λες, λοιπόν, μικρέ, είναι δύσκολη η δουλειά μας. Δε λέω, χίλιες φορές να 'μαι μια ζωή στη θάλασσα, παρά στεριανός, μα είναι κάποιες στιγμές που σου λείπει πολύ η αίσθηση του χώματος κάτω από τα πόδια σου»
«Ή και κάτι άλλο» σχολίασε κάποιος. «Έτσι, Χάρι; Ίσως το σπιτάκι σου δίπλα στη θάλασσα και όσα πάνε μαζί μ' αυτό»

Ο Χάρι χαμογέλασε και έσκυψε για να μην καταλάβουν οι άλλοι ότι τα μάγουλά του είχαν ελαφρώς κοκκινίσει. Ο Ρίμπλμπι άρχισε να γελάει συνομωτικ κι ο καπνός βγήκε από τη μύτη του με φόρα.
«Του Χάρι του λείπει η ξανθούλα του» έκανε. «Η...πώς την είπαμε να δεις;» πρόσθεσε και τον κοίταξε.
«Η Λίζα» αναστέναξε ο Χάρι νοσταλγικά. «Το πιο όμορφο κορίτσι που υπάρχει. Αλήθεια σας λέω, καμία πλούσια δεν θα μπορούσε να είναι τόσο ωραία όσο η Λίζα μου»
Γέλασαν όλοι και ο Άτκινσον κατέβασε μια γουλιά από το φτηνό κρασί που μοιράζονταν οι ναύτες.
«Του χάρισε και κουτσούβελα η Λίζα του» πετάχτηκε κάποιος.
«Α, ναι, είναι μια έκτακτη κοπελιά» συμφώνησε ο Ρίμπλμπι. «Πόσα μας είπες, Χάρι;»
«Τρία» αποκρίθηκε ο Χάρι κι ένιωσε την ανάγκη να ανάψει κι εκείνος ένα τσιγάρο καθώς όλοι τον κοίταζαν με θαυμασμό. «Το τρίτο δεν είχε γεννηθεί ακόμα όταν έφυγα. Ε, λοιπόν, αν δεν της συμβεί κάτι στραβό της Λίζας μου, θα γυρίσω και θα τα βρω και τα τρία να με περιμένουν»