WHEN LOVE AND HATE COLLIDE

Chapter 29

DAWN's POV

Naalimpungatan ako dahil sa pagtunog ng doorbell.

I just open my one eye to look my clock on the side table.

Napabalikwas ako ng wala sa oras ng makita kong quarter to 10 na.

"The Fuck!" Usal ko ng maramdaman ko ang kirot ng ulo ko.

Sa sobrang dami ng nainom ko kagabi, hindi ko na namalayan na inihatid ako ni Alvin sa condo ko.

Tumayo ako mula sa kama ng tumunog ulit ang doorbell.

Hindi ko na sinilip ang hole at Binuksan ko agad ang pinto.

Halos tumigil ang paghinga ko ng mapagbuksan ko si Nicko.

"G-good morning!" He smiled shyly.

"Good morning!" Usal ko din despite of shockness.

What he doing here?

"Nagising ba kita?"

"N-not really!" Naconscious tuloy ako sa hitsura ko at pasimpling sinuklay ang buhok ko.

"I'm sorry if I wake you up!"

"Nah it's okay!"

Damn!

It's so awkward having a conversation with him like this. Na para bang walang nangyare, na para bang okay pa din ang lahat.

"Pwedi bang pumasok?" Nag aalinlangan niyang tanong.

Nabigla naman ako sa sinabi niya but in the end, pinapasok ko din siya.

"What are you doing here?" Bigla kong tanong ng makapasok siya.

Pero laking gulat ko ng hilain niya ako bigla papunta sa kitchen at pinaupo sa dinning. May nilapag din siya sa table na paniguradong mga pagkain.

He opened the container one by one at natakam ako sa amoy nun.

"I asked Mom to cook for you!" Medyo nahihiya niyang sabi sabay kuha ng plate and utensils.

"B-bakit?" Naguguluhan kong tanong.

"Dahil lagi ka na lang umiinom. Nagsasalamin ka pa ba? Hindi mo ba nakikitang namamayat ka?" Sermon niya sa akin.

Napatitig tuloy ako sa kanya dahil sa mga nasabi niya.

"I'm trying to cook for you pero panigurado namang hindi mo makakain lulutuin ko. Hindi naman kasi ako kasing sarap mo magluto o kaya ni Mom!" He pouted bago nilagyan ng pagkain ang plato ko.

I missed the way he talk to me. The way that he used to be! I just missed him so much that i want to hug him but i'd rather not. Baka itaboy lang niya ako.

"Kain na!" Nahihiya na naman siya.
Kinuha ko yong plate na binigay niya at sinimulang kumain habang nakatayo pa din siya.

"N-nagbreakfast ka na din ba?" Nahihiya ko ding tanong.

We're like strangers na nagkakahiyaan. Gusto ko tuloy batukan siya at ang sarili ko dahil sa mga asta namin.

"Coffee lang!" Tumayo ako at kumuha din ng utensils at nilagyan ng pagkain ang plato niya.

"Sabayan mo na ako!" Siya naman ang nabigla.

"Thank you!" Usal niya ng makabawi sa pagkabigla at naupo na.

"How's Tita Nyla?" Tukoy ko sa mommy niya.

"She's great! She's asking me when you gonna visit her?"

"One of this days! Kapag medyo free yong schedule Ko!" Sumubo ako ng kanin.

"She will be happy to see you!"