Chapter 5

461 3 0
                                    

JHOANA'S POV

"Hello, Ate Kim?" Sagot ko sa phone.

"Hello, Jho? Nasaan kayo ni Jia? Malapit na mag 5 dapat mauna tayo sa mga rookies natin." Sabi ni Ate Kim.

"Oh my! I almost forgot! Andito lang kami sa condo, Ate. Pabalik na po dyan! See you, bye!" I ended the call.

"Ju, tara na! 4:30 na! Dapat mauna tayo sa rookies!" Sigaw ko mula sa living room.

"Oo nga pala! Osige tara na!" Sabi ni Jia. We immediately went downstairs kase oras na at baka abutan pa kami ng rush hour.

"Sakay na, Ju! Ako na magddrive! Mas mabilis ako magdrive sayo!" Sabi ni Jia.

"Here are the keys!" I throw the keys kay Jia.

"Aynakoo! Yan na lang di pa masalo! HAHAHAHAHA!" Pangiinis ko sa kanya.

Tinignan nya ako ng napakatalim, parang papatayin nya ako anytime. I immediately went inside my car para makaiwas sa mga titig nya. She drove so fast pero unluckily naabutan parin kami ng rush hour. I tried calling Ate Kim to tell her na naabutan kami ng rush hour but she's cannot be reached, I tried and tried hanggang sa magpower off ang phone ko kase low battery na. Now, I need to borrow Jia's phone kaso nakakatakot baka awayin lang ako neto dahil kanina pa sya walang imik. Siguro naiinis na sya sa akin and baka sinusumpa nya na rin ako.

"Haayyy..." I made a deep sigh.

JIA'S POV

Hindi ko alam kung bakit hindi ko kinakausap si Jho. I know naman na that was a joke lang. Pero I don't know kung bakit ako nananahimik at hindi ko sya iniimik. Maybe, I just remembered something from the past. Wondering why she always jokes around me with something like iniiwan or sinasalo? It is because I left her? Yes, I left Jho when we were in high school. We were best of friends since elementary and we went on the same school on highschool, in Ateneo. I left without her knowing na aalis ako. It was really painful for her kase nangyare na sa amin iyon nung elementary kami and si Ricci naman yung umalis. Ang pinagkaibahan lang is I went back after a year dahil hindi ko matiis na hindi nya ako kausapin because of what I did. And that was the reason kung bakit ang lakas nya makahugot, akala nyo dahil sa lovelife? It's a no no.

"Haayyy..." She made a deep sigh.

I looked at her. "Napano ka? Bakit ang lalim mo makabugtong hininga?" I asked.

"What are you saying? I can't understand you. Minumura mo ba ako?" She asked, innocently.

"What?!" I laughed so hard and there she is nagpout at tumingin sa may window.

"Hey, Jho. Hindi kita minumura. I'm just asking kung bakit ka nagdeep sigh, okay?" I explained.

"Nothing. Its just that my phone died and hindi ko pa nakausap si Ate Kim to update her na naabutan tayo ng rush hour." Sabi nya.

"Don't you worry nasabi ko na kay Ate Kim, hindi mo ba nakita and narinig na tinawagan ko sya?" Sabi ko.

"What? Really?!" Gulat na sagot nya.

"Oo, nagpphone ka nga non e." Sabi ko. "With earphones." Dagdag ko.

"Ah kaya siguro I can't contact her kase you called her! Noh! Aynako!" Pagdadabog nya.

"Green light na, tara na. Baka malate pa tayo lalo." She added, calmly.

This Is MeWhere stories live. Discover now