𝚃𝙷𝙴 𝚂𝙴𝙲𝚁𝙴𝚃.𝙱𝚃𝚂

.15.

Στ: Κάνε λίγο υπομονή ακόμα, τουλάχιστον να βάλω έναν επίδεσμο.

Time skip:

Στ: Ορίστε έτοιμο

Την ευχαρίστησα που περιποιήθηκε την πληγή μου και πήγε να φύγει.

Την σταμάτησα όμως, την έπιασα από το χέρι και την τράβηξα προς το μέρος.

Yn: Περίμενε πού πας;

Στ: Αν Δεν σε ενδιαφέρει έχουμε και μία αποστολή. Το ξέχασες;

Yn: Όχι απλά... Να θέλω να σε ευχαριστήσω αν δεν ήσουνα εσύ...

Με διακόπτη

Στ: Μην συνεχίσεις, τίποτα δεν θα είχε συμβεί!

Yn: Έχεις δίκιο. Άλλωστε δεν νομίζω ο καθένας να έκανε ότι έκανα.

Στ: Τι εννοείς;

Yn: Να όταν πάλευες με τους δαίμονες από πίσω σου έκανε επίθεση ένας άλλος, κατάλαβα ότι δεν το είδες μεταμορφώθηκα σε λυκάνθρωπο και του έκανα επίθεση. Ετσι χτύπησα το πόδι μου.

Στ: Τι πράγμα?! Αν συγγνώμη εγώ φταίω για όλα

Άρχισε να κάνει σαν πανικόβλητη

Yn: Σταυρούλα κοιτάμε... κοιτάμε (της χαϊδεύω το πρόσωπο) δεν φταις εσύ, κάνεις δεν φταίει.

Την πλησίασα και την τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τη μέση της. Τα πρόσωπά μας είχαν φτάσει σε απόσταση αναπνοής. Το πρόσωπο της κοκκίνησε. Αχ είναι τόσο γλυκιά!

Έσκυψα να την φιλήσω αλλά σταμάτησε.

End of Yoongi's pov

Stavroula's pov:

Μόλις φτάσαμε στο ινστιτούτο πήγα κατευθείαν το Yoongi στο ιατρείο, του περιποιήθηκα τις πληγές και πήγα να φύγω. Ήθελα να γυρίσω στην αποστολή να δω αν οι άλλοι κατάφεραν να πάρουν την Ευδοκία, αλλά και να παω στην Πανδώρα. Δεν ήθελα να αντιμετωπίσει μόνη της τον Val. Οπως πήγα να φύγω ο Yoongi με τράβηξε προς το μέρος του.

Ήθελε να με ευχαριστήσει, με αυτά που μου είπε όμως κατάλαβα ότι εγώ έπρεπε να του ζητήσω ευχαριστώ γιατί αν δεν ήταν αυτός εγώ δεν ξέρω πού θα βρισκόμουν τώρα.

Έκανα σαν πανικόβλητη. Πήγαινα πέρα- δώθε ο Yoongi με καθησύχασε.

Πέρασε τα χέρια του στη μέση μου και με έφερε κοντά του, ένιωσα κάπως περίεργα ένιωθα το πρόσωπό μου να καίει. Κοκκίνισα! Αυτός μου χαμογέλασε και έσκυψε να με φιλήσει, όμως κόμπλαρα ένιωσα πολύ αμήχανα και τον σταμάτησα.