OKULUN ARIZA KIZI 2

21. Bölüm: Benim Hikayem

Bu bölümü ayseeguuuulll'e ithaf ediyorum.

Biliyorum bölümü çok beklediniz. Ama işlerim vardı bu yüzden yazamadım.

Keyifli okumalar dilerim canlarım. 

20. Bölüm: Biraz da Mutlu ( Bölüm Sonu )

" Deniz Kızım... " Şiddetli ağrıyan başımı salladım. " Hatırlıyorsun. "

" Hatırlıyorum. "

Sonrasındaki sevinci yaşamamız çok farklıydı zaten. Buse çığlık atarak üstümüze atlamıştı. Sonra herkes ama herkes teker teker üstümüze atlamıştı.

İçimden geçirdim. Biraz da mutlu olalım ama dimi?

21. Bölüm: Benim Hikayem

( 1 Hafta Sonra )

Kendimi yatağıma attım ve gözlerimi tavana sabitledim. Tavanda gözlerimi gezdirdim ve huzurla gülümsedim. Şu bir haftadır o kadar huzur doluydum ki, rüyadayım zannettim. Sevdiklerim her daim yanımdaydı ve kötü anılarımı hatırlamama hiç izin vermemişlerdi. Bir hafta boyunca çiftlikteydik ve o kadar güzel vakit geçirmiştim ki, asıl hayatın bu olduğunu anladım. Asıl hayat gerçekten gülümsemekmiş, meğersem gülümserken gözlerinin ışıl ışıl parlaması ve içini kaplayan o huzur duygusu.

Ben her acıdan sonra derin bir nefes alıp ' Artık bitti, ' diyordum, ' Artık bitti ve derin bir nefes aldım. Şimdi mutlu olma zamanı. ' Meğersem mutlu olduğumu zannediyormuşum. Meğersem sadece kendimi kandırıyormuşum. Meğersem kendimce acılarımı saklıyormuşum.

Artık acılarım bitti diyemem. Çünkü hissediyorum ki daha yeni başlıyorum. Aklıma takılan çoğu şey var. Mesela, Ferit beni kaçırırken ' Bana kızımı vereceksin. ' demişti. Kızı kimdi? Ya da ben ona nasıl kızını verecektim?

Ortada bir denklem vardı ve bir sürü bilinmeyen vardı. Ama bunlar x ve y den ibaret değildi. Sorun tam olarak şuydu. Bilinmeyenleri de bilmiyordum.

Ortada bir denklem olduğu belliydi ama denklemin ne olduğu belli değildi.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle yatağımda doğruldum ve makyaj masamda duran telefonuma ilerledim. Telefonumu elime alıp mesaja baktım.

Gönderen: Yalın Bulut
( Konum )

Bekliyorum, Deniz Kızı.

Attığı konuma baktığımda bir evin konumuydu. Telefonumu elimde sıktım ve gidip gitmemek arasında kendimle savaştım. Havanın rüzgârlı olmasına rağmen üstüme ceketimi alıp hemen aşağı indim. Ayakkabılarımı giydim, anahtarımı ve telefonumu cebime attım. Evden çıktım ve attığı konumu tekrar açtım. Yürüyerek yarım saati gösteriyordu. Konumda gösterilen yolu izlemeye devam ettim.

***

Geldiğim binaya baktım. Bir apartmandı. Elimde titreyen telefonun kilit ekranına baktım.

Gönderen: Yalın Bulut
Kapı açık, apartman kapısından gir ve asansöre bin. 4. Kat, 10. Daire.

Derin bir nefes aldım. Telefonu kapatıp cebime attım ve binadan içeri girdim. Asansöre binmeden daire 10'a kadar çıktım. Dairenin önüne geldiğimde biraz bekledim. Gelmesemiydim? Geri mi dönsem? Ama bunu yapamazdım. Bana anlatması gereken şeyler vardı. O gün evime kadar gelip de anlatmadan geri döndüğü şeyler vardı.