OKULUN ARIZA KIZI 2

15. Bölüm: Gözyaşı

14. Bölüm: Tepkisizlik ( Bölüm Sonu )

Gözlerimden yaşlar akarken gökyüzüne baktım.

Neydi bu bilinmezlik? Neydi bu kördüğüm? Neydi bu cevabı olmayan denklem?

Şimdiden çok yorulmuştum hiçbir şeyi hatırlamayan hafızamdan. Ne zaman geri geleceği belli değildi ve ben şimdiden çok yorulmuştum...

15. Bölüm: Gözyaşı.

Oturma odasında oturmuş sadece bekliyorduk. Neyi mı? Abimin uyanmasını. Abim uyansın da artık her şeyi en ince ayrıntısına kadar apaçık bir şekilde konuşmak istiyordum.

" Deniz artık yatsan iyi olur, dinlenmen lazım. "

Meriç beni yatmaya zorlarken hiç bir tepki vermeden oturma odamın halısını izlemeye devam ettim. Saat gece 02.07 ' ydi ve abim her an uyanabilirdi. Meriç'in amacı beni yatağa gönderip uyutmak ve ben uyurken abimi evden postalamaktı. Ama ben buna asla izin vermeyecektim.

" Güzelim Meriç haklı, biraz dinlensen? "

" Uykum yok. "

Kimse beni dinlemiyordu. Kimse sözüme güvenmiyordu çünkü karşılarında kendisi ile iç içe olan biri durmuyordu. Biliyorum yanlış kararlar vermekten korkuyorlardı ama benim yanlış karar vermemem için bana her şeyi virgülünden noktasına kadar anlatmaları lazımdı. Evet Meriç bana bir şeyler anlatmıştı ama sadece şu zamana kadar benim ne yaptığımla ilgiliydi. Abim hakkında hiç bir şey söylememişti zaten.

" Ama dinlenmen lazım. "

Sinirle Meriç'e döndüm.

" Ya ben insanım da siz değil misiniz? Benim dinlenmem gerekiyor da sizin gerekmiyor mu? Boş yapmayın isterseniz. "

***

Uzun uğraşlar sonucunda evdeki herkes uyanık bir şekilde oturma odamda oturuyorduk. Kimseden çıt çıkmıyordu. Çünkü biliyorum Meriç hala çok öfkeliydi ve bir kişi daha konuşursa ortalık tekrar karışacaktı.

Mutfağa gittim ve kendime yeni bir kahve suyu koydum. Şu kaynarken tezgaha yaslandım ve beklemeye başladım. Saniyeler sonra mutfak kapısının kapanma sesini duydum. Kafamı çevirdiğimde sevgilim gelmişti. Yanıma gelip benim gibi tezgaha yaslandı. 

" Uyumamaya ant içtin herhalde, tekrar kahve suyu koymuşsun. "

" Öyle. " dedim sadece. Delirecektim yakında. İçeriden konuşma sesleri gelirken hiç tepki vermedim. Aras'a döndüm.

" Abim bana ne yaptı? Meriç neden düşman gibi davranıyor ki? "

" Sadece Meriç değil sen hariç hepimiz düşman gibi davranıyoruz. "

" İşte niye? "

" O adam sana hayatının en büyük hatasını yaptı güzelim. Ama şimdi bunu konuşmanın vakti de- "

Sinirle bağırdım.

" Şimdi değil,  bugün değil, yarın değil. Pardon da ne zaman konuşucaz biz bunları? "

Aras ellerini yanaklarıma koydu.

" Sakin ol güzelim. Biliyorum, çok sinirlisin, fazla öfkelisin ama sakin olman lazım bunu sen de biliyorsun. "