Daughter of Loki | Enya

𓃰Let me save him!

Bir yandan düşünmeye çalışırken bir yandan da sanki mümkünmüş gibi ten renginin her saniye biraz daha solduğu adama bakıyordum.

Onu buradan çıkarmak zorundaydım.

Thor buradaydı ama alt katta buz devleriyle savaşıyordu. Yani bize yardım edemezdi.

Ama Loki'yi ne olursa olsun Asgard'a götürmem gerekiyordu.

Yataktan olabildiğince sessiz bir şekilde kalktığımda beni asla duyamayacak birini rahatsız etmemeye çalıştığımı fark ettim.

Komik.

Hayır, saçma.

Adımlarımı hızlandırıp balkona ulaştığımda gökyüzüne baktım.

Thor bana Heimdall diye birinden bahsetmişti.

Bizi hep gören ve yardım edecek birisinden.

Beni duyduğunu bildiğim için ve yakalanmak istemediğim için normal ses tonumla konuşmaya başladım.

"Heimdall beni duyduğunu biliyorum. Lütfen bize geçidi aç! Eğer şu an Loki'yi oraya getirmezsem her şey için çok geç olabilir. Hem ayrıca o sizin prensiniz değil mi? Prensin hayatını kurtarmama yardım edersen seni ödüllere boğarlar! Biliyorum benim oraya gelmemem gerek ama lütfen aç! Kötü bir niyetim olsa çoktan uygulardım."

Gökyüzünde hafif bir renklenme görmemle birlikte konuşmaya devam ettim.

"Hadi, hadi, hadi! Biraz daha geçidi açmazsan her şey için çok geç olacak. Hadi!"

Bağırışımın üzerine kapının diğer tarafından sesler gelmeye başladığında duraksadım. İşte şimdi bitmiştim.

"Yalancı, aç kapıyı!"

"Aç şu kapıyı, yeter!"

"İki yüzlü!"

"Aç şu lanet kapıyı!"

Kapıya vurulan yumruklar giderek artarken hızla Loki'nin yatağına koştum ve onu dikkatli bir şekilde tutarak balkona sürükledim. Ardından balkon kapılarını kapatıp kilitledim.

Oda kapısının kırılma sesi kulağıma geldiğinde bütün gücümle gökyüzüne bağırdım.

"Heimdall!"

En sonunda bize doğru yaklaşan renk cümbüşünü gördüğümde kahkaha atmaktan kendimi alamadım.

Başarmıştım.

Renklerin bizi içine çekmesiyle balkon kapısının kırılması bir olmuştu.

Fakat çok geçti.

Kader artık benim yüzüme gülüyordu.

Hızla renk cümbüşünün ortasına kendimi atıp Loki'yi de kendimle birlikte çektiğimde gözlerimi kapattım.

Çok parlaktı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kendimi tekrar normal bir zeminde bulduğumda etrafıma baktım. Bir köprüdeydik ve askerler Loki'yi koşarak bir yere götürüyorlardı.

Hayır, onu şu an bırakamazdım.

Loki'nin peşinden gitmek için koşmaya yeltendiğimde forması diğerlerinden biraz daha şık olan bir asker beni kolumdan tutmuştu.

"Sen kim olduğunu sanıyorsun da onun peşinden gidiyorsun?"

Bunu üzerine sinirle konuştum.

"Onu benim buraya getirdiğimin farkında mısın?"