Voetballiefde

4.

Ik keek mijn kamer rond, die vol lag met papieren proppen. Ik dacht dat een brief schrijven naar Daley makkelijk zou zijn, maar dat was het dus echt niet. Bij de eerste zin ging het al 5 keer fout, want moest ik Lieve Daley, Beste Daley, Meneer Blind of Geachte Meneer doen?
Na een uur lang zwoegen, vele nieuwe blaadjes en een pijnlijke hand van het schrijven was het me gelukt. Ik had een goede brief geschreven voor Daley. In de brief bedankte ik hem nogmaals voor de lift ook schreef ik dat ik het jammer vond dat ik geen foto had kunnen maken en als laatste maar belangrijkste had ik opgeschreven dat ik mij wou verontschuldigen over het feit dat zijn achterbank nu waarschijnlijk onder de modder zat. Ik stopte de brief in een envelop en deed er €20 in, zodat hij de binnenkant van de auto kon laten schoon maken.
Ondertussen was het een week geleden dat hij mij een lift had gegeven. Vandaag was dan ook de dag dat mijn brief helemaal klaar was, en dat ik naar de Toekomst ging om hem die brief te geven.
Toen ik naschool naar de Toekomst fietste twijfelde ik heel erg, moest ik dit wel doen? Ik besloot het toch te doen.
Toen ik de Toekomst opliep, keek ik even rond. Ik zag al allemaal gillende meiden staan, wanneer er een speler langs liep begonnen ze zijn naam te gillen. Ik lachte erom, want zelf zou ik dat nooit doen. Toen na een tijdje Viktor naar buiten kwam deelde hij een paar handtekeningen uit en ging met ze op de foto, toen hij mij zag staan zwaaide hij en liep naar mij toe. Met een grijns op zijn gezicht ophelsde hij mij. "Jesssss, hoe gaat het met je?" "Hey Viktorrr, het gaat goed en met jou?" "Fijn om te horen, met mij gaat het ook erg goed. Maar wat doe je hier?" "Uhmmm." Wat zal ik zeggen? Precies op dat moment kwam Daley naar buiten, ik keek naar hem en moest lachen over hoe leuk hij deed met iedereen die er stond te wachten. Viktor keek naar Daley en keek mij aan, "ik snap al waarom jij hier bent." Ik voelde dat ik rood werd, en graaide in mijn tas naar de envelop. "Zou je dit alsjeblieft aan Daley willen geven? Alsjeblieft." Ik keek hem met smeekende ogen aan "Nee, ik ga het niet geven, jij gaat het zelf geven." Precies op dat moment keek Daley mij aan en liep direct onze kant op, verlegen deed hij zijn armen wijd en wachtte hij op een knuffel. "Nou jongens, ik moet gaan. Daley tot morgen, Jess ik zie je vast wel snel weer." Hij gaf mij een knuffel en verluisterde in mijn oor, "Daley heeft nog veel over je gepraat, maak er wat leuks van." Hij gaf Daley een boks, mij een knipoog en liep toen weg. Daley keek mij aan "Jess, was dat nou net een knipoog? Wat is hier zo net gebeurd?"

// Heyy, ik hoop dat jullie het tot nu toe een leuk verhaal vinden. Ik vind het fijn als jullie zeggen wat jullie ervan vinden, dus laat een reactie achter of stuur mij een privebericht. 😊 Tips zijn natuurlijk ook welkom! Hoor graag wat jullie goed en slecht vinden. x💘