ထက္မာန္ဦးဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေမေမဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာကို ထက္မာန္ဦးရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေသးေသးေလးႏွင့္ အေျပးအလႊားစဥ္းစားေနမိသည္။ ေမေမ့အသံကေတာ့ စိုးရိမ္တၾကီးအသံႏွင့္ပင္။ ေမေမ့စကားေတြထဲမွာ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာတရားကို ထက္မာန္ဦး အျပည့္အ၀ နားလည္ခံစားေနမိသည္။
"လႊမ္းဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ ဂရုမစိုက္ဘူး။ အျပစ္လည္းမျမင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမေမ့သားကေတာ့ အဲ့လို ျဖစ္လို႔မရဘူး။နားလည္တယ္မဟုတ္လား။"
ထက္မာန္ရဲ႕ပါးျပည့္ျပည့္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္ကိုင္ရင္း ေမေမက ေျပာလာသည္။ ေမ့ေမ့လက္ဖ၀ါးက အေႏြးဓာတ္ေၾကာင့္လား။ ျဖတ္ခနဲ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္လား မသိ။ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကေႏြးလို႔လာေလသည္။
ေမေမ့ကိုေငးစိုက္ၾကည့္မိရင္း ထက္မာန္ဦးေခါင္းကို ညိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ ေမေမ့ရဲ႕ ပန္းႏုေရာင္ ႏူတ္ခမ္း စိုစိုရဲရဲေလးထက္မွာ ေက်နပ္ပီတျဖစ္တဲ့ အျပံဳးေတြက ျဖစ္တည္လာေလသည္။
"ကဲ..။လႊမ္းေတာင္ ျပန္လာျပီ။"
ေမေမ့စကားေၾကာင့္ ထက္မာန္ဦး ေခါင္းေလးေထာင္သြားသည္။ ေမေမလွမ္းၾကည့္ရာသို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျခံထဲ ၀င္လာတဲ့ ကားအနက္ေရာင္ေလး။ ဒါ လႊမ္းအိမ္က ကားဘဲ..။
ထက္မာန္ဦး ေမေမ့ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမေမက ႏွစ္လိုဖြယ္ျပံဳးျပေနေလသည္။ထက္မာန္ဦးရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ေမေမက ခပ္ဖြဖြ ေလးပုတ္လိုက္ျပီး..
"သားသူငယ္ခ်င္းကို သြားၾကိဳလိုက္ပါဦး..။"
သူငယ္ခ်င္း..?ထက္မာန္ဦး စိတ္ထဲတဖန္တလဲလဲ ေရရြတ္လိုက္မိသည္။
ဟုတ္တယ္။ ေမေမေျပာတာ မွန္တယ္။ လႊမ္းက ထက္မာန္ဦးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဘဲ..။ ထက္မာန္ဦးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း..။
ထက္မာန္ဦးခ်က္ခ်င္းဘဲ ေကာက္ထျပီး ေမေမ့နားကေန ေျပးထြက္လာမိေလသည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးမၾကီးဆီေရာက္ေတာ့ လႊမ္းက ကားေပၚကေနေတာင္ ဆင္းလာေနျပီ။ အေပၚက ခပ္မိူင္းမိူင္းရွပ္အက်ႌေလးႏွင့္ ေအာက္က ခပ္ရွင္းရွင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ေရာင္ကိုသာ ၀တ္ဆင္ထားသည္။ ဆံပင္ေတြကို ထပ္ညွပ္လိုက္ေလသလားမသိ။ အရင္ကထက္ ပိုျပီးတိုသြားေလသည္။ နဖူးေပၚက်ေနတတ္တဲ့ ဆံပင္တခ်ိဳ႕ကို ေ၀လႊမ္းက ဆီႏွင့္ ေသေသသပ္သပ္ ဖီးတင္ထားသည္။
JE LEEST
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
RomantiekUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
အပိုင္း-၁၅ (Zawgyi)
Start bij het begin
