AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

အပိုင်း-၅ (Unicode)

"မြန်မာစာကတော့လိုမယ်မထင်လို့ မေးခွန်းဟောင်းစာအုပ် ဝယ်မလာခဲ့ဘူး။ ဘယ်ဟာမှမပယ်ဘဲ အကုန်ကျက်တာဘဲမဟုတ်လား။"

အရှက်ပြေအောင် မင်းဉာဏ်တခြားကို စကားစလိုက်တော့ ဝေ့ရဲ့အာရုံက စာအုပ်တွေထဲကို ချက်ချင်းပြန်ရောက်သွားလေသည်။ ပညာလိုပမာသူတောင်းစားဆိုတာ ဝေ့လို့ ကလေးမျိုးကို ပြောတာပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။ အဆောင်ကဆရာမတွေချပေးတဲ့ မေးခွန်းဟောင်းတွေကို လေ့ကျင့်ရတာ အားမရလို့ဆိုပြီး တခြားအပြင်က မေးခွန်းဟောင်းစာအုပ်တွေ ဝယ်ပေးဖို့ မင်းဉာဏ်ကို အပူကပ်ထားတာ။

"GCE O Level မေးခွန်းတွေလည်း ပါမလာဘူး။"

အခုလည်းနူတ်ခမ်းက စူပြီးထွက်လာလေပြီ။

"အဲ့စာအုပ်တွေက မထွက်သေးတာ။ နောက်လလောက်မှ ရောက်မယ်လို့ ပြောတယ်။ ကိုယ်ကြုံရင်လည်း ကြုံသလို ဝင်ကြည့်ပေးပါ့မယ်။ဒါနဲ့ ဝေတို့က တာမွေမှာဖြေရမှာဟုတ်လား။"

"အင်း။ဟုတ်တယ်။"

"တာမွေဆို ဆယ်တန်းပြီးရင် ဆေး-၂ ဘဲ။ ကိုယ်တို့နဲ့ကျောင်းတူမှာ။"

"အမ်။ကျွန်တော်ဆေးကျောင်းမလျှောက်ဖြစ်လောက်ဘူးထင်တယ်။"

"ဟုတ်လား။"

ဝေလွှမ်းက ခေါင်းကိုခပ်လေးလေး ငြိမ့်ပြလေသည်။ ဒီကလေး ဒီလောက်စာကြိုးစားနေတာ ကျိန်းသေပေါက် ဆေးကျောင်းတက်ဖို့အတွက်ဆို မင်းဉာဏ်ထင်ခဲ့တာ။ မင်းဉာဏ်ဘဲအမှတ်မှားနေခဲ့တာပေါ့။

"ကိုယ်ကတော့ကိုယ်နဲ့ကျောင်းတူရင်ကောင်းမှာဘဲလို့တောင်တွေးနေတာ။ရ့ပါတယ်။ဘယ်တက္ကသိုလ်တက်တက် ဝေ့သဘောပါ။ ဒါပေမယ့် မန္တလေးကိုဘဲ ပြန်ပြီးတက်မှာလား။"

"အင်း။ ဘာမှမတွေးရသေးဘူး။"

ဝေ့အဖြေက ဘာမှ ရေရေရာရာမရှိလှ။ ချစ်သူဖြစ်တာကမှ နှစ်လလောက်သာရှိဦးမည်။ မင်းဉာဏ်မှာ တပြည်သားကို ချစ်မိတော့ နောင်ရေးအတွက် ခုကတည်းက ကြိုပြီး စိတ်ပူနေရပြီ။ ဒီကလေး ဆယ်တန်းပြီးလို့ မန္တလေးများပြန်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့ တွေးပြီးရင်မောမိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်။ မင်းဉာဏ်အနေနဲ့ကလည်း ဝေ့အဖြေအပေါ် အားမလို အားမရဖြစ်မိရုံကလွဲလို့ ဘာမှ မတတ်နိုင်။ ဝေလည်း စိတ်မပူဘူးလားလို့ မေးကြည့်ချင်ပေမယ့် ဒီကလေးခေါင်းထဲ ခုချိန် စာကလွဲလို့ တခြားအပူတွေလည်း မပေးချင်ပါ။