Yalnızlığın Dibi

Bir kadının yalnızlık senfonisi..

Eğer bir kadın hâlâ kalbini kıran adamın peşinden gidiyorsa, bilin ki o kadın dünyanın en sadık aşığıdır.
*Öyleyse dünyanın en sadık aşığı benim. Evet kalbimi kıran adamın hâlâ peşinden gidiyorum. Bazen çok özlüyorum o adamı, cok seviyorum.. Yalnızlığı sevdiğimden daha cok...
O adamın yanında cok mutlu oluyorum, ona sarılınca her seyi unutuyorum. Gülüşünde huzur buluyorum. Kokusunu istiyorum. O adamın hayalleri olmak istiyorum. Onun benim hayallerim olduğu gibi..
Bilmiyorum, bilemiyorum nasıl sevdiğimi, niye sevdiğimi. Bir neden bile bulamıyorum. Sadece onu sevmeyi bile seviyorum. O adamı düşünerek geciyor zamanim. Hicbir sey yapmadan düşünüyorum. Kalbim duracak gibi oluyor, karnım ağrıyor, gözlerim doluyor. Öyle cok masum, öyle delicesine seviyorum işte. Birbirimizden ayrı bir saniye bile geçmesini istemiyorum. Ama olmuyor. Ben seni toprağın yağmurları sevdiği gibi seviyorum. Gökyüzü grisi kadar, kocaman... Çok fazla söze gerek yok sadece fazla sessizleştik biz. Sensiz öyle dağıldım ki toparlanamıyorum. Fırtına kopmuş da alabora olmuş gibiyim. Bozulan şeyleri düzeltmek değilde, yeniden başlamak istiyorum. Şimdi ben hâlâ gözlerine bakarken konuşamıyorum. Bir sürü şey söylemek geliyor içimden, ondan sonra hepsini birbirine karıştırıyorum. Bu yüzden sürekli saçmalıyorum.
Her neyse , seni seviyorum adam.

-E.G (Atarlı)