Gidişin yine esir aldı bedenimi. Bu kaçıncısı bilmiyorum ki zaten bilmekte istemiyorum...
Bu şehir karanlığa gömüldü tekrar. Bulutlar ağladi gidişine, ben yine sırılsıklam...
Umutlar da bitti , hayallerde. Cesaret desen , o hiç yok zaten. Alışmak zor geldi. Gidişin en çok kalbimi etkiledi. Canı yandı , cok acidi. Ama o da benim gibi alıştı. Çöküşteyim tekrar, boğazım düğüm düğüm..
Nefes almak yine zor. Kabullenmekte en zoru. Gel demeyeceğim artik. Çünkü ne beklemeye dermanım var , ne sabretmeye. Olmadı ,basaramadik yine . Yolunda gitmeyen cok sey var:
Sen gibi , ben gibi , en çokta biz gibi...
Kalmadı artık biz diye bir sey. Sen bir uçta , ben diğer uçta. Cok uzagimdasin , uzaklardasin. En kotusude artik benim degilsin. Hiç gelemedin. Ber artik maddeyim , sen hâlâ manâ. Aklimin almadigi binlerce soru var . Sığmayacak cevabı binlerce yoruma. Seviyoruz , gidiyorsun ve boş yere ölüyoruz. Dünya böyle gelmiş , böyle gider. Ama biz insanlar değişebiliriz. Önemli olan isteyip , istemediğin..
Şu malûm kelimen "yalnizlik". Ben yoksam zaten hep yalnizsin..
YOU ARE READING
Yalnızlığın Dibi
Non-FictionBu satırlar birine değil, yüreğini kaybetmiş milyonlara yazıldı. Belki umduğunu bulamadı yazar. Belki istediği seviyeye ulaşamadı. Fakat okuyanların derdine ortak olup yüzlerce sigara yaktı.. Bu yazıları okurken dinlemeniz gerekenler.. 1. Bölüm içi...
