Little Do We Know || slow update

Kabanata 4

Kabanata 4

Mabagal ang takbo ng biyahe, 'di na rin ako nagtangkang kausapin siya. Pinagmasadan ko na lamang ang kulay kahel na langit. What a beautiful sight to see. Sometimes I wonder... why do some people love things so perfect and wonderful? Maybe, just maybe it helps them to believe in ideal things. But honestly, I don't think this world can be ideal or I'm just to broken to believe.

"You fine? natahimik ka bigla," I looked at Garret and sighed. "Don't mind me, busog lang."

He smirked. "Nabusog ka na dun? nagpahanda ako ng hapunan sa bahay, We'll eat immediately when we arrive."

"Okay, nakausap mo na ang iba?" tanong ko. Hindi ko na rin kasi na- check kung papunta na  ba ang iba. Naging abala ako sa pag- iisip kanina.

"I asked Penelope to guide Andy And Niko."

Nilingon ko siya. "Huh? magkakasama naman pala sila, edi sana sa kanila nalang ako sumabay," hindi naman sa ayaw kong makasama ang isang to, sa tingin ko lang ay nakaabala pa ako sa kaniya. Kasalanan to ni Quinno, eh.

"I don't know with you, Penelope just asked me to pick you up."

Hindi nalang ako sumagot. Siguro sa tingin niya ay hindi ko kaya ang sarili ko dahil sa walang humpay na pag- aalaga ng ibang kaibigan namin. I can take care of myself, but I think they don't trust me enough. Medyo nalungkot ako para sa aking sarili. Pansin ko ang pagtingin niya sa akin sabay buntong- hininga.

"I'm not judging you based on how they treat you and also I didn't pick you up because I treat you like a baby, but to keep you safe," tila nabasa niya aking naisip dahil tugma ang mga rason niya. Hinagilap niya ang aking reaction kaya't pinadasahan ko siya ng tingin.

"No, don't mind me. I'll call them muna."

"Ako na," sabi niya at may pinindot sa screen. Tinatawagan niya si Penelope na hindi nagtagal ay sumagot din.

"Uhm, hey. Saan na kayo?" panimula ni Garret.

" Ang bagal nila Niko tapos may pa drive- thru pa silang nalalaman. Magkasama na kayo ni Margarret?" I laughed, I'm pretty sure Penelope is wearing her sungit face right now. Ayaw niya kasi talaga ng mga taong mabagal kung kumilos.

"Magkasama na kami, smile Penelope!" ako na ang sumagot at pilit na pinapa- ngiti ang kaibigan. Hindi ito sumagot. "Sige na Penelope, just drive safely. See you!" saad ni Garret na may bahid na lambing.

"K, fine. Take care of Mags," masungit nitong sagot at naputol na ang linya

I'm clueless about their relationship, mukhang normal lang rin naman ang silang makisama sa isa't- isa. Not sweet but also not too cold. Hindi ko nalang pinapansin.

"Penelope is so grumpy..."

"You are, too..." biro ko, actually he's not grumpy at all. Masungit nga lang kadalasan and it's acceptable. We all have our bad moments.

"Really? coming from someone who's extra warm when it comes to me..." I can sense his sarcasm. Hindi ko alam kung bakit ang dami na naming napag- usapan sa isang biyahe, we also make fun of each other like it's not our first time being together.

Akala ko kasi ay magiging tahimik lang kaming dalawa. Given the fact that 'I've been extra warm to him' for the couple of weeks. Note the sarcasm right there!

Pansin ko ang pagpasok namin sa isang subdivision. Ang mga bahay ay hindi magkakalapit, hindi tulad sa amin na konting espasyo lamang ang pagitan sa katabing bahay.