Nieuwe Kracht

Hoofdstuk 8: Davids verlossing

Jenny dacht terug aan haar gesprek met Aida. "Ja, David gaat sinds kort weer naar papa. Mams is er enorm tegen. Ze heeft geprobeerd om het hem te verbieden, maar jij weet ook hoe David is eens hij zijn zinnen ergens op heeft.

Jenny's wangen werden rood. Dus daarom was hij zo koppig geweest. Hij had willen helpen, ook al had hij maandenlang gedaan alsof het hem niet kon schelen.

"Ik ben zelf niet achterlijk, ik wist best wat mijn vader met me gedaan had. Ik heb me er nooit te veel van aangetrokken. Maar als iemand er iets van zou afweten, als iemand die dreiging was waar Tony zo bang voor was, dan was hij het wel. Dus ik zocht weer contact met hem op."

Jenny zei nog steeds niets. Ze had moeite met het allemaal te vatten.

"Er gingen geruchten rond bij mijn vader dat er een energiewezen in de buurt zou zijn. Dat er nog één over was. En hij wilde die koste wat het kost vinden. Ik dacht, als ik me laat zien, dat ik hem misschien kon overtuigen dat de geruchten over mij gingen. Dat hij zijn zoektocht zou staken. Hij was dolgelukkig uiteraard toen ik weer bij hem op de stoep stond. Zijn grootste doorbraak was eindelijk terug. Ik werd met open armen ontvangen, zoals verwacht."

"Maar..." Jenny had eindelijk haar stem weer gevonden. "Waarom zei je dan niets?"

"Omdat ik hem geen enkele reden wilde geven om jou te verdenken. De enige manier die ik kon bedenken, was door zowel jou als Tony in het duister te houden over alles. Ik dacht dat ik alles onder controle had. Ik dacht... als ik terug ga, heeft hij geen reden meer om op jou of anderen te jagen. Dan kan hij zijn testen op mij doen en blijf jij gespaard."

Haar ogen werden groot en ze voelde alle kleur uit haar gezicht trekken. "Dat... dat meen je toch niet...?" fluisterde ze zachtjes. Hij perste zijn lippen samen en knikte. "Dat was het plan." Antwoordde hij. "En aangezien alle aandacht op mij gericht was, dacht ik dat het was opgelost. Maar het was niet genoeg." Zuchtte hij. "Elke test of beproeving die ik kreeg, leek hem meer te frustreren, alsof het niet het resultaat was dat hij wilde. Het moest steeds meer, steeds groter. Het dreef hem tot waanzin. Hij zocht iets, iets wat ik hem niet kon geven. Waarschijnlijk omdat ik geen zuiver energiewezen ben. Toch bleven de proeven komen, hij was er van overtuigd dat ik er met de tijd in zou slagen."

"En wat moest je dan doen?" vroeg ze voorzichtig

Hij wreef gefrustreerd over zijn gezicht. "Daar ben ik nooit achter gekomen. Maar het moet iets gigantisch geweest zijn. Als het al mogelijk zou zijn geweest."

Ze dacht aan die keer dat hij Vhalir met zijn blote hand had vast genomen en het hem niet eens gedeerd had. "Is dat waarom je zo goed tegen Vhalir kan?" vroeg ze voorzichtig.

Hij knikte. "Gedeeltelijk. Doordat ik als mens geboren ben, doet het me iets minder en ik ben er sinds geboorte op getraind om me er tegen te weren en te beschermen. Natuurlijk, in grote hoeveelheden kan het nog steeds mijn dood worden, zoals je waarschijnlijk ook wel gemerkt hebt in het wetenschapscentrum."

Ze zag zijn hand naar zijn arm glijden. Ze herinnerde zich dat ze ooit per ongeluk tegen zijn arm was gelopen dat hij ineengedoken was van de pijn. Ze had altijd gedacht dat ze zich dat verbeeld had. Ze keek hem geschrokken aan. Wat hadden ze met hem gedaan? David negeerde haar geschrokken gezicht en ging verder.

"Maar hoe goed ik me ook weerde, hoe sterk ik ook werd, het was nooit genoeg. Hij wilde steeds meer. Wat het ook was, ik betwijfel of jij het hem had kunnen geven. Niet slecht bedoeld, maar ik was toen al zoveel sterker dan jou, zoveel beter bestand tegen Vhalir. Maar dat kon ik uiteraard niet zeggen zonder je te verraden."

Hij zuchtte en keek weer naar de lucht. "Doordat ik het niet kon, ging hij opnieuw op zoek naar een ander energiewezen. Een zuiver. Hij geloofde me niet dat er geen meer zou over zijn. Ik weet zelfs niet wat hij met die test gedaan had op school. Waarschijnlijk heb ik een ander exemplaar gekregen, want ik had echt geen idee dat het voor energiewezens ontworpen was. Of misschien was het iets in mijn beperkingen dat ik het niet kon zien zonder mijn energie los te laten en jij wel. De aanval op het pleintje heb ik geprobeerd naar mijn hand te zetten, maar de test had je al verraden. Ik ben meteen doorgevlogen naar het wetenschapscentrum. Ik wist dat er dan ook wel plannen zouden zitten achter het bezoek aan het wetenschapscentrum. Ik heb hem er meteen mee geconfronteerd en hem een nieuwe deal aangeboden."