HAPPILY EVER AFTER ¬ Killian Jones [1]

[ TRZYDZIEŚCI PIĘĆ ]

- Cześć. - powiedziałam wchodząc do ciemnego pokoju i ściągając swoją kurtkę. - Nie jadłabym jabłek w tym domu. - dodałam, widząc jak Hak obraca zielone jabłko w dłoni.

Spojrzał na mnie leniwie.

- Nawet nie miałem zamiaru. - odkłada je na półkę.

- Cóż to za brak poczucia humoru? - zmarszczyłam brwi, kiedy wstał i oboje podeszliśmy do wolnych krzesełek obok siebie.

Wzruszył ramionami.

- Uciekło na widok czarownicy.

Choć nie byłam przekonana kiwnęłam głową i usiadłam między Emmą, a Killianem.

- Co słychać?

- Powiedz swojej mamie, że nie nazwiemy twojego brata Leopold. - David spojrzał na mnie, a ja przeczesałam włosy i głębiej usadowiłam się na krześle, splatając palce na brzuchu.

- Kłócą się już od dziesięciu minut. - Emma przetarła twarz dłonią, spoglądając na mnie.

- Dłużej. - mruknął Hak, stukając haczykiem o stół.

- To imię po moim ojcu! - spojrzała na niego z oburzeniem.

- Będą się z niego śmiać.

- Nie prawda, mój ojciec był królem!

- To pewnie dlatego nikt się nie śmiał. - powiedziałam, starając się nie parsknąć śmiechem, a David pokiwał głową zgadzając się ze mną.

- Jeśli będzie dziewczynka to Eva, po mojej matce. - powiedział Mary Margaret łagodnie jeżdżąc dłonią oo brzuchu.

- Chłopcu się nie spodoba. - mruknął David.

- To nie musi być chłopiec. - podniosła brwi patrząc znacząco na męża.

- Jestem. - Regina weszła do pokoju ze srebrnym czajnikiem w dłoniach i chwała jej za to, bo pewnie gdyby nie ona to ta kłótnia trwałaby dalej. - Parzyłam herbatkę. Nie pij tego! - zganiła Davida, który chciał wziąć łyk. - To trucizna otwierająca portal do ciemności.