Dışarıda ne olduğu hakkıda en ufak bir fikrim yoktu. Sadece gördüğüm mavi gökyüzüydü ve ben dünyayı çok merak ediyordum. Ağaçları, toprakları, evleri, hayvanları çok merak ediyordum. Sadece resimleri görmüştüm. Gerçekleri görmek dokunmak istiyordum...
Selam canlarım Bugün sizlere yılbaşına özel bir bölüm atıyorum.Umarım bölümü beğenirsiniz. Sizleri daha fazla tutmadan bölüme geçiyorum. Oy vemeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.⭐
Keyifli okumalar...
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
23. Bölüm : "Evlenelim o zaman..."
Asya' nın anlatımıyla :
Göz yaşlarımı silip sakinleşmeye çalıştım. O sırada annem girdi.
"Otur şuraya doğru düzgün. İğne yapıcağım. "
"Artık kafam çok karışık, sen benim öz annem misin? Lütfen doğru söyle. "
"Artık yalan söylemiyeceğim yeterince her şeyi öğrendin. Evet, ben senin öz annen değilim. Baba dediğin adam da öyle. " bana ilaç enjekte
ederken.
Tekrar konuştum, " peki ben buraya nasıl geldim? Benim öz annem ve babam kim? "
"Seni ilk gördüğüm de park da bebek arabasında öylece etrafa bakıyordun. Annen ve babana bakdığımda gerçekten baya varlıklı bir aile
Olduğu kesindi. Seni gördüğüm andan itibaren sen benim olmalısın dedim. Seni denek olarak kullanacaktım. Annen ve baban başka tarafa
doğru 2 dakikalığına gittiğinde. Fırsat bilip seni kaçırdım. "
"Peki ya ailemin... "
"Bu kadar soru yeter. " diyip kalkıp gitti. Eğer böyle demeseydi öz annem ve babamın isim ve soyismini soracaktım.
Acaba bu sefer ki ilaç işe yarayacak mıydı?
Ölecek miydim? Yaşayacak mıydım?
Burak' ın anlatımıyla :
Koşarak karakola gittim ve olanları bitenleri anlattım. Evi de tarif ettim. Polisler ile birlikte oraya doğru gitmeye başladık.
5 tane polis arabası ile gidiyorduk. Olabildiğince sessiz olmaya çalıştık. Arkadaşlarım Mete, Oğuz, Emir, Deniz, Beren'i karakolda
Bıraktım. Ormanlı yoldan sonra bir fabrika gibi çok büyük bir yere geldik. Burası mıydı? Asya burada mıydı?hayatımda böyle bir yerin olacağı
Aklımın ucundan dahi geçmezdi. Burası çok ıssız ve korkutucuydu. Burada olmak bile beni bir nebze de olsa korkutuyordu onu da geçtim
Benim burada olmam beni korkuturken benim Asya'm burada 17 yıl geçirmişti. Asya'nın psikolojisi nasıl bu kadar iyi dayanmıştı? Ben olsam
Kafayı yemiştim. İşte benim Asya'm çok güçlü ve dayanıklıydı... Düşüncelerimi bir kenara bırakıp beni bekleyen Asya'mın yanına gitmem
