Dışarıda ne olduğu hakkıda en ufak bir fikrim yoktu. Sadece gördüğüm mavi gökyüzüydü ve ben dünyayı çok merak ediyordum. Ağaçları, toprakları, evleri, hayvanları çok merak ediyordum. Sadece resimleri görmüştüm. Gerçekleri görmek dokunmak istiyordum...
İlk bölüm ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Öncelikle yukarıda ki müziği açalım ve kendimizi kitabın satırlarına bırakalım... Çok vaktinizi almadan bölüm ile baş başa bırakıyorum...
Keyifli okumalar...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım lütfen. ⭐
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm : "Kaçış..." "Sessiz sedasız karanlığa gömülüyordum..."
Gözlerimi araladığımda yine aynı şeylerle karşılaştım. Aynı yatak, aynı tavan, aynı demir kapı. Bir ara sonsuza kadar uyumayı bile düşündüm. 17 yıllık yaşamım boyunca hep bu odada hayatımı geçirdim. Oda dediğime bakmayın, oda demeye bin şahit İster. Dört duvarın arasında eski püskü yatak ,yanında küçük bir sehpa ,kedinin bile zor geçeceği küçük pencere ve son olarak Demir bir kapı... İşte hayatım bundan ibaret. Birde ailem var. Ama aile olduğumuzdan pek emin değilim. Sadece aşılarımı yapmak için gelirler. Tabi ben öyle sanıyordum. Günde 2 kez aşı
yaparlardı. Bir ara; "anne günde 2 kere Aşı mı yapılır? Benim bildiğim 4 yılda bir yapılmaz mı?"
"Evet kızım ama biz senin hiç hasta olmanı istemediğimiz için, günde iki kere aşı yapıyoruz." derdi.
Tabi bende inanırdım. Annem ve babam odadan çıktığı sırada kapı'nın açık olduğunu fark ettim. Yavaş ve temkinli bir şekilde kapının yanına gittiğim sırada annem ve babamın konuşmalarına kulak misafiri oldum.
"Serdar 30 dakika sonra Asya'nın yanına gidip bakacağız, yaptığımız deney işe yaramış mı? Yaramamış mı? Umarım yaramıştır. Yoksa Asya gibi safını bulamayız. Ve işimiz daha çok zorlaşır..."
Annemin son dediği cümleden sonra sol gözümden bir damla yaş süzüldüğünü anladım. Beynimden vurulmuşa döndüm. Ailem hâlâ konuşuyordu ama kulağımda ki uğultulardan hiç bir şey duyamıyordum ve duymakta istemiyordum.
Koşar adımlarla yatağıma yattım. Az önce yaşadığım olayları aklımdan tekrar geçirdim. Ne yapıcaktım ben ? annem ve babamın beni sevmediğine mi üzüleyim? Yoksa beni denek olarak kullandıklarına mı? Hayatımda ilk defa köşeye sıkışmıştım. Yıllar boyunca beni kandırmışlar mıydı? Neden böyle bir şey yaptıkları bilmiyorum ama iyi bir şey yapmadıkları kesindi o sırada odama birisinin girdiğini hissettim. Babamdı, beni kontrol etmeye başladı. Anlamadığım bir şekilde koluma, bacağıma ve boğazıma dokunarak beni kontrol edip gitti.
Ve sonrası karanlık....
Uyandığımda sabah olduğunu fark ettim. Ölmemiştim... O zaman deneyleri işe yaramıştı. 17 yıl boyunca yüzlerce kez aşı olmuş, dolayısıyla kötülenmiştim. Deneyleri ters tepmişti ölümlerin yıkılarından dönmüştüm hemde yüzlerce kez. Psikolojim bozulduğunda kendime her seferinde avutma yöntemi bulurdum, tabi bu şartlarda ne kadar kendimi avutabilirim tartışılacak bir konuydu ama ben çok güçlü bir kızdım kendimi böyle hissediyordum İyi ve güçlü... Bu kadar olaydan sonra yaşamama bile şükür ediyordum. Düşüncelerime bir son verdikten sonra yatağımdan kalkıp küçük pencereden vuran güneş
ışığına doğru yürüyüp yere oturdum.
'Dışarıda ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Sadece gördüğüm mavi gökyüzüydü ve ben dünyayı çok merak ediyordum. Ağaçları, toprakları, evleri, hayvanları çok merak ediyordum. Sadece resimlerde görmüştüm. Gerçekleri görmek dokunmak istiyordum. Ben hayatımı yaşamak, dört duvarın arasında yaşamak istemiyordum. Anladım, ben kararımı çoktan vermiştim. Ben buradan kaçıcaktım ama nasıl...?'
Saatlerce düşündüm, saatlerce plan yaptım. O sırada annem ve babam geldi. Ve planımı devreye soktum. Yine aşılarımı yaptıktan sonra
Gittiklerin de tam kapı kapanıyordu ki
Sanki aslan geyiği yakalıyormuşçasına kapıyı tuttum ve odadan çıktım. Öncelikle etrafı göz gezdirdim. İlk defa buraları görüyordum içimden
' vay be, kaldığım evi bile tanımıyorum.' dedim.
Aslında pek de ev sayılmazdı. Fabrika gibi bir yerdi burası. Meraklılığıma ve şaşkınlığıma bir son verip. Çıkış kapısını bulmaya çalıştım. 1-2
adama yakalanmaktan sonanda kurtulup, dört tahmin sonucu çıkış kapısına ulaşmıştım. Kapıdan çıktığım anda etrafı demirlerle çevrili yerle
karşılaştım bir kapı vardı ama etrafı zincirlerle çevrili kilitli bir kapıydı açıkçası açmam imkansızdı. Şokumu atlatmaya çalışıp demilere doğru koştum burdan çıkmak zorundaydım. Demire tırmanıp
diğer tarafa atlayacağım sırada bir demirin belimi çizdiğini fark etti. Acıyla kendimi yere attım. Acıyla karışık mutlu olmuştum. Sonuçta o dört
duvar'ın arasından kurtulmuştum. Annem ve babamın denekleri olmaktan kurtulmuştum. Etrafı neşeyle seyrettim. Yeşil çimenleri, yeşil
ağaçları, dağları, taşları etrafa baktığımda farkettim ki burası bir ormandı.
Ve benim burada acilen kaçmam gerekiyordu. Annem ve babam her an anlayabilirlerdi ama benim kaçacağım ailemin aklının ucundan dahi geçmezlerdi bence eğer kaçabileceğimden şüphelenselerdi daha tedbirli olurlardı demirden tırmanmam biraz kolay oldu tabi şu belimde ki çizik hariç. O demirden tutunduğum sırada bir alarm ötmesini bekledim ama ötmedi. 'Ben ne diyorum ya Allah'ım ya kaçmışım, kurtulmuşum o yerden ben hala kolay kaçtım diyorum sevinsene Asya özgürsün artık. Deli gibi kendi kendime konuşuyordum gören kişi beni deli sanıp tımarhaneye kapatmazsa şaşmam...'
Kaç saattir yürüyorum bilmiyorum ama belimdeki çizik sızlıyor ve midem ağrıyordu. Saatler sonucu şehir'e varmıştım.
Uzun uzun apartmanlar, betonlar görüyor. Asfalt zemine basıyordum. Şuan hayallerimi gerçekleştiriyordum. Ama bir sorun vardı. Midemin
ağrısı armıştı. Etraf kararıyordu. Sanki uçsus bucaksız bir karanlığa hapsolmuş gibiydim.
' Ölüyormuydum ben? Ölüm böyle bir şey miydi? Acaba annem ve babamın bana son yaptığı iğne işe yaramamış mıydı? Ölüyor muydum?
kimseye bir şey diyemiyor, yardım isteyemiyordum. Sessiz sedasız karalığa gömülüyordum.....'
***
Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Biraz bölüm kısa olmuş olabilir. Nedensizce burada bitirme gereği duydum. Ama merak etmayin ilerki bölümlerde daha uzun yazmaya çalışacağım. Şimdi bir sürü soru geçmiştir aklınızdan ' acaba kız öldü mü? Bu deneylerde ne ? Ve daha neler neler. annesi ve babası'nın kızı'nın üstünde neden deney yapmalarını da, ne yapmaya çalıştıklarını da açıklamadım. Bu yazdığım şeylerin hepsinin cevabını öğreniceksiniz İlerki bölümler de merak etmeyin. Bu konuyla alakalı yorumlarınızı bekliyorum. Sizlerin fikirlerine ihtiyacım var . Sizler benim için çok değerlisiniz. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere...
