Semender

Bölüm 28

Merhaba :) Uzun bir bölüm ve mükemmel bir şarkıyla başbaşa bırakıyorum sizi. Yorumlarınızı ve beğenilerinizi görmek beni mutlu ediyor. Satır aralarında görüşürüz. Emoji kabul etmeyen Wattpad'e inat Siyah Kalp bırakıyorum size.
🖤🖤

Şarkımız: Leman Sam- Kıyamam sana
    
                         ⭐

"Kız ölmüş, kızı öldürmüşler.ˮ

Vücuduma aynı anda onlarca paslı hançer saplamış gibi hissettim. Ayaklarım beni tutmayacakmış gibi sarsılmaya başladığında kendimi az önce huzurla uyandığım yatağın üzerine attım. Aldığım sık nefesler miydi başımı bu denli döndüren yoksa zihnimde yankılanmaya devam eden cümle miydi?

"Ne?ˮ diye kısık sesli bir inleme çıktı dudaklarımın arasından. Devamını getiremiyordum.

"Sabaha karşı olmuş. ˮ dedi sert bir sesle. Gözlerimi şaşkınca etrafta gezdirdim.

"Gelmem lazım. ˮ dedim sayıklar gibi. "Buradan olmaz, benim oraya gelmem lazım. ˮ

"Geleceksin. Her şeyi ayarladık. Önce sakin ol. Sana bir soru soracağım ve nedenini asla sorgulamayacağım. ˮ deyip derin bir nefes aldı. "Eğer tamamen dönmek, buradan devam etmek istersen hiçbir şeyi düşünme. Eşyalarını al ve çık o evden. Eğer artık orada kalmak istemiyorsan kimse seni buna mecbur edemez. Bana sadece bunun cevabını ver Çirkin. Dönmek ister misin? ˮ dedi uzlaşmacı bir tonda.

Beynim düşünmeme fırsat vermeyecek türden bir kalabalıktaydı. Zihnim o kadar kalabalıktı ki düşünemiyordum. Aklımda hala aynı cümle yankılanıyordu. 'Kız ölmüş, kızı öldürmüşler.' Boştaki elimi kaldırıp sesleri susturmak için var gücümle başıma vurmaya başladım. Susmuyorlardı.

"Bir. ˮ dedim nefes nefese. "Ben buraya mutlaka geri döneceğim. Ama şimdi bir yolunu bul ve beni oraya al. ˮ

"Her şey hazır. Akşam evin arka sokağından alacaklar seni. Çünkü Pusat'ın adamları mahallede bekliyor.ˮ

"Pusat peşime adam mı taktı?ˮ diye sordum şaşkınlıkla. Dikkatim dağılmaya başlamıştı. Bunu nasıl olur da fark etmezdim. Yatağın üzerindeki elimi yumruk haline getirip sıktım. Avuç içime batan tırnaklarım bir rüyada olmadığımı kanıtlar nitelikteydi.

"Seni korumak içinmiş Metin'den öğrendik. Bugün nöbet Metin'de ancak yalnız değil. İşlerini halledip eve geri döndükten sonra ışığını açık bırak ve kimseye görünmeden arka sokağa gelmenin bir yolunu bul.ˮ

" Tamam, bulurum bir yolunu. ˮ dedim hızla. Daha önce yapmıştım. Yine aynı şekilde çıkabilirdim.

"Seni arka tarafta bir araç bekleyecek. Araçların plakasını, sürücülerin fotoğraflarını, seni saat kaçta nereden alacaklarını hepsini birazdan mesaj olarak atacağım. Özellikle en güvenilir elemanları yolladım sana ama sen emaneti çantanda bulundur. Kimseye güvenmezsin, bilirim.ˮ diye bitirdi sözlerini. Yüzünü göremesem de küçük bir tebessümle konuştuğunu anlayabilmiştim. Keyifsiz ve küçük bir tebessüm...

"Eve biri gelirse ne olacak? ˮ diye sordum söylediklerine cevap verme gereği duymadan.

"Bahsettiğin kişi Pusat ise o bir süre meşgul olacak. ˮ dedi gergin bir sesle. Adını duymamla birlikte tenimden geçen ürpertiyi bir kenarı bıraktım.

"Nasıl yani?ˮ

"Çanakkale şubesindeki sistemleriyle birazcık yakından ilgilendim. Meraklanma bir zarar vermedim ancak onlar benim zarar verip vermediğimi anlamak için bir süre araştırma yapmak zorunda kalacaklar. Çünkü kimse benim kadar muhteşem değil. Allah bir, ben tekim Çirkin.ˮ dedi gülerek.