Taming The Alpha (Taming Series 1)

Chapter Twenty-Eight

“Calm down, Veronica. I’ll explain everything why I do that. I am so sorry.” Hinawakan niya pa ako sa kamay para pakalmahin ako.

“I don’t want to hear your explanation, Davin. You damn liar! You broke my trust in you. I really thought you can be trusted.”

Itinaboy ko ang kanyang kamay na humawak sa akin. Inis akong lumayo sa kanya. Umiling-iling siya at ang kanyang mga mata ay nangungusap na huwag akong mag-eskandalo.

“Nilason mo naman ba ang utak ni Lanz at ginawa akong masama sa paningin niya? Nagtagumpay ka, Davin! Pero hindi ka magtatagumpay sa susunod mong binabalak dahil sasabihin ko na ang totoo kay Lanz. He deserves to know the truth that you’re a traitor.”

Tinalikuran ko siya at dumiretso sa hagdan upang puntahan si Lanz sa kanyang silid. Kailangang malaman niya ang totoo na ang kanyang pinagkatiwalan na Beta ng pack ay isang traydor.

Bago pa ako makarating sa taas ay hinawakan niya ako sa kamay at hinila pababa. Dahil malakas siya nagtagumpay siya sa kanyang paghila sa akin. Kaba ang dulot sa akin dahil muntik na akong malaglag sa hagdan, mabuti na lang agad niya akong nakulong sa kanyang bisig.

Inis akong umalis sa bisig niya. “Don’t stop me, Davin! How dare you!”

“Please, don’t do something stupid, Veronica. Let me explain. Hear my side… please… I have a deep reason why I made you a traitor to the eyes of Alpha Lanz,” pagmamakaawa niya. His voice and his eyes were sincere.

Don’t do something stupid. He really thought I am stupid? I guess, yeah. I am stupid because I trusted a liar person.

Let him explain? Hear his side? Does he have deep reasons? What is it then? How can I trust him again if he once broke my trust?

Natigilan ako at hindi makasagot. My mind is battling. His voice already touched my heart which made my heart and mind soft. Naawa ako sa kanya na para bang hirap na hirap siya. At gusto ko ring malaman ang sinasabi niyang malalim na rason.

No, Veronica! Don’t be soft. He is a great liar. Of course, he is a good actor too. However, I want to what to hear his side.

“Please…” he begged with sincerity in his voice.

Nagulat ako nang lumuhod siya sa harapan ko. Hinawakan niya ang aking kamay. Ang mata niya ay nangungusap na pakinggan siya. Iniwasan ko ang kanyang mga mata dahil talong-talo na ako.

“Veronica… let’s talk inside your car. Please…”

Itinaboy ko ang kanyang kamay. Seryoso ko siyang tiningnan. Ang mga mata niya ay nakikiusap pa rin sa akin na sana siya ay pakinggan ko. Wala naman sigurong masama kung pakinggan ko siya ‘di ba? Pero paano kung lokohin niya naman ulit ako? Aghrrr!

“Okay! Fine! If you lie again, I will cut your tongue. I swear!” seryoso kong wika. “Stand up! Let’s go to my car.”

Inis akong tinalikuran siya. Nauna na akong lumabas ng bahay ni Lanz. I will let him explain. I know I am stupid to hear his words again. May kung anong nag-udyok sa akin na pakinggan ang rason niya.

Nasa loob na kami ng sasakyan. Tahimik ang namayani sa loob. Wala siya yatang balak magsalita.

“Speak, Davin! I will hear your lies again. Why did you do that?” Ako na mismo ang bumasag sa katahimikan.

“It’s up to you if you believe that I am a traitor or a liar, Veronica…” panimula niya.

Umarko naman ang kilay ko sa sinabi niya. Hah! Depende naman talaga sa akin.

“… thank you for letting me explain my side.” Nakita kong ngumiti siya sa akin. His smile was genuine.

Hindi ako kumibo o umimik. Hinayaan ko siyang magsalita.