Chapter 44
I slowly open the door. . .
Pagkapasok ko nakita ko si Avril. . .
Biglang tumulo ang luha sa mga mata ko habang lumalapit sa kanya. . .
She’s awake. She looks at me with those eyes. . .
“Sorry Avril. . .”
“It’s okay. . .” she say in a weak voice
I thought she’s gone. He hear prayers. I hugged her, not that tight kasi alam ko mahina pa sya.
“I love you Avril” I whispered.
She looks so weak. She can’t even move a bit. It’s killing me, seeing her in this state. Knowing that I can’t do anything to ease the pain in her.
Alam kong galit sya sakin, pero okay lang basta ang mahalaga sa ngayon, ligtas na sya.
Avril’s POV
All I see is white. . .I’ve been walking for so long pero hindi ako nakakaramdam ng kahit anong pagod. Parang may hinahanap ako na hindi ko naman alam. Then this guy in white appeared with his back facing me.
“Excuse me, nasan po ako? Panaginip po ba ito?”
“Anak. . .” his voice. . .I remember his voice. . .
“Papa?” hindi ko na sya hinayaang sumagot pa at tumakbo ako palapit sa kanya. I hugged him tightly. I burst out to tears.
“Miss na miss na kita Papa. . .”
I’ve gone through a lot of problems. I need a man who can stand up with me. Miss na miss ko na ang Papa ko.
Bumitiw ako sa pagkakayakap sa kanya at nagpunas ng luha na parang batang nagsusumbong sa kanyang tatay. I never had the chance to live with him kahit na konti pa.
Humarap sya sakin. Lalo akong naiyak dahil sya nga ito. Nakangiti sya sakin kaya lalo akong naiyak.
“Papa. . .Bumalik kana samin. . .Kailangan ka namin”
“I can’t”
“Ako na lang po ang isama nyo jan Papa. . .”
“Anak, makinig ka sa Papa. Hindi mo pwedeng diktahan ang nakatadhana sayo. Ako, nakatadhana sakin ang mawalay sa inyo ng maaga. . .”
“Pero Papa. . .”
Hindi sya sumagot at naglakad. Sumunod ako sa kanya, may isang pintuan sa di kalayuan. Pagkadating namin sa tapat noon ay huminto sya. He slowly open the door. Nakita ko ang Mama ko, si Kuya Vlad, si bestfriend at sila Tita Claud. They wear a sad face, si Mama umiiyak habang hawak hawak ang kamay ng isang taong nakahiga sa kama na maraming nakakabit na aparato sa katawan.
Lumapit ako at nanlaki ang mata ko ng makita kong ako itong nakahiga sa kama. They’re crying for me, they want me back. There is only one reason, kasi Mahal nila ako. Naiyak ako. I looked back.
“It’s not yet you’re time. Be strong bunso. Tara may ipapakita pa ako sayo”
Sumunod ako sa kanya habang pinapahid padin ang mga luha sa mata ko. Lumabas kami at lumakad ulit sya ng konti at may isa pang pintuan dun. Pagbukas nya ay para kaming nasa isang chapel. May isang lalaki na nakaluhod doon. Lumapit ako.
Si. . .
Julian. . .
Napahawak ako sa bibig ko habang umiiyak. He’s crying.
“Marami ang nagmamahal sayo Anak. Can you leave them behind? Habang gusto mong sumuko, sila patuloy na lumalaban sayo”
Lumapit sakin si Papa at niyakap ako.
BINABASA MO ANG
My Fake Dreamboy (Editing)
Romance"Pano mo malalaman na nahanap mo na yung taong para sayo? Maaring nakita mo na siya pero yumuko ka para magsintas. Maaring nakatabi mo na siya pero lumingon ka para tingnan ang traffic lights. Maaring nakasalubong mo na siya pero humarang yung pedic...
