Diary Ni Bb. Manhid

Chapter 7 (Iwasan ang Dapat Iwasan)

Tendo's POV

My name is Tendo Yyuki Furukawa a medical student in Wilford Academy. When I was a child I already dream to become a doctor, to serve my fellowmen and the main reason way I choose this path because of my father's death and suffering. Five years ago my father was diagnosed because of brain cancer he suffered extreme pain na parang halos gabi-gabi siya umiiyak. Wala akong magawa noon kundi ang damayan siya at yakapin sa mga panahong umiiyak siya dahil sa sakit. At dahil dun kinuha na siya sa amin ni Lord mas mabuti na nga iyon kaysa naman nakikita ko pa siyang nahihirapan. Masakit but it's his and our destiny.

Kaya naman simula nung araw na yun pinangako ko sa aking sarili na magiging doktor ako at I will serve those people who are struggling because of pain. Simula nung namatay si papa, pinangako ko na rin sa sarili ko na wala nang magdurusa sa sakit dahil magiging doctor ako.

Sa murnag edad natuto na akong patakbuhin ang mga negosyo ni papa, may kapatid akong babae kaso nasa London nagmamanage ng iba naming business while si mama naman dito ang kasama ko. I learn to manage Furikawa Medical Center at yung business na naitayo ko at the age of 20, yes you heard it right 20 years old palang ako I have my own business and that is Tendo's Medical Center.

First day of School, as usual namumukha kaming mga artista sa tuwing papasok kami ng campus. Well, wala naman ako dung paki alam kasi focus naman ako sa pag-aaral. Kaya I just ignore them.

"Tara labas tayo" (Anyaya sa akin ni Shoji)

"Ayaw ko"

"Bro alam mo ba na *PERFECT GENIUS itong barkada natin, eh first day of school pa nga lang babad na school works" (Sambit ni J-R sabay akbay nito sa akin)

"So ano? Hihintayin ko pang magsabi ung teaher. Those students who are not serious with their study are not worth it to enter medical school"

"Ha???" (Nagtatakang tanong ni Mark)

"Ang dami ninyong sinabi ang ibig sabihin lang nun ayaw niyang summa kaya wag na kayong mamilit pa" (Ni Jenny na may kasamang ngiting nakakaasar)

"Hay, sa buhay talaga natin marami tayong makikilalang kaibigan,  merong may sasabayan tayo sa ating trip at malas lang natin na PERFECT GENIUS pa yung nakilala natin..tsk.......tsk. .........Kaya tara na at umalis na tayo" (Dagdag pa ni James)

"Mabuburyong lang tayo sa kakapilit natin sa kanya. Let's go"

"Jen can you ask Prof. Fernandez about sa module natin"

"Ok but pupunta muna kaming canteen"

"Fine" (At Nag patuloy na ako paggawa ng mga school works well first day pa lang naman but gusto ko talaga kasing simulan na yung mga school works)

Habang haghihintay sa kanila sa classroom naisipan kong lumabas muna then suddenly I saw a familiar face.

"Hey!!! Are you lost"

"Para ba akong naligaw?" (Supladang singhal nito sa akin)

"I was just asking. Rhea Ismael, right?"

"Y-----y----yes, why"

"Your nervous, don't worry I will not eat you." (At a simple akong ngumiti pero syempre yung Hindi talaga niya mapapansin)

"Sige na" (Aakmang aalis na sana siya kaso........)

"Why are you avoiding me." (Seryoso kong tanong kasi halos hindi talaga siya tumitingin sa akin mukhang may problema yata to sa akin)

"No!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Natahimik ako sa sigaw na sagot niya sa akin nagbihis is the first time na may gumawa sa akin ng ganun ni sina mama nga at yung kapatid ko hindi ako magawang sigawan tapos siya, ganun lang kadali?????? 😑😑😑😑😑

"Kailangang sumigaw????"

"Sorry, I need to go" (At dali-dali na itong umalis)

Hindi ko alam kung ba't ganun siya pero syempre wala naman ako dung paki. Kaya bumalik na ako sa loob ng classroom to continue, at skating papasok ay dumating din yung mga kaibigan ko.

"Oh saan ka galing?" (Tanong sa akin ni Jenng)

"Sa labas bakit, bawal ba???"

"Kanina ayaw mong sumamang lumabas sa amin tapos lumabas ka ng solo?" (Dagdag pa ni shoji)

"Nagpahangin lang ang I saw someone"

"Ha!!! Sino naman???" (-J-R)

"So ano tinarayan mo" (-Mark-)

"Syempre naman, ano pa dun ang bago. Diba PERFECT GENUIS?" (-James-)

Tinitigan ko lang sila ng 30 seconds at sandaling natahimik ang mga mokong kong kaibigan.

"Ha? Paki alam niyo ba. Akin na nga pagkain ko"

"No way, hindi mo sinungitan.  Jusko isang himala ang nangyayari ngayon. Gosh Anong nakain mo tol." (Pang-aasara pa sa akin shoji)

"Kumain ka nalang and just shut your mouth"

"Ok tama na yan, kainin nyo na lang kasi yang pagkain niyo, ok" ( Singit naman ni Jenny na siyang palagi ng referree sa aming lima)

After we ate nag patuloy na kami sa mga school works.

To Be Continue