Prohibited Love [TaeJin]

Chapter 6 සිත්තමක්

හන්සොන්ග් බොරුවක් කියලා ආයෙත් සොක්ජින් හා කුමාරයා දිහා බලලා එතනින් යන්න ගියා..

"කුමරුනී, අවදිවන්න.. යුවරජතුමා පැමිණියා.."

පාලකතුමා කියනකොට මුලින්ම ඇස් ඇරියේ සොක්ජින් ඔහු ලීයොන්ග් දෙස බලලා වටපිට බැලුවේ හන්සොන්ග් කෝ බලන්න..

"හන්සොන්ග් ඔහුගේ සහෝදරයා සමග පුහුණුවට පිටත් උනා.."

සොක්ජින්ගේ හිත තේරුන ලීයොන්ග් කියලා යුන්ගීගේ පැත්තකින් ඉදගත්තා.. තවමත් ඔහු සොක්ජින්ගේ අත තුරුල් කරගෙන..

"ඔබ දෙදෙනා බොහෝ සමීපයි වගේ.."

ඒ එක්කම යුන්ගී ඇස් පිහමින් නැගිට්ටා..

"ආහ්හ් ඔබ නැවත පැමිනියාද?"

ටිකක් වෙලා ඉදගෙන ඉදලා කුමාරවරු තිදෙනාම යන්න පිටත් උනා.. සොක්ජින් යන්න පෙර හැරි හැරි බැලුවේ හන්සොන්ග්ව.. ඒත් හන්සොන්ග් හිටියේ හොදටම හිත රිදිලා.. හන්සොන්ග් හරිම අහිංසක කෙනෙක් ඒ වගේම චූටි දේටත් හිත රිදවගන්න කෙනෙක්.. ඒ නිසා සොක්ජින් කුමරයාට ඒ තරම් ලගින් ඉන්න එක හන්සොන්ග් ඊර්ෂ්‍යාවකට වඩා ගෙනාවේ හිත් වේදනාවක්..

"මොකද මෙතන?"

"හ්‍යොන්ග්?"

හන්සොන්ග් ගැස්සුනේ එයාගේ සහෝදරයාගේ කටහඩට.. ඉක්මනට කදුලු පිහදගෙන හන්සොන්ග් නැගිට්ටා..

"මොකද මේ? මොකක්ද ප්‍රශ්නේ?"

"අනීයා.. මොකුත් නෑ.."

හන්සොන්ග් ඔහුව මගැරලා යන ගමන් කිවා.. හන්සොන්ග් එයාගේ සහෝදරයා මගැරලා ගියේ හ්වරන්ග් පාසලේ පැත්තක තිබුන චෙරි ගස් අතරට.. එතන හරිම ලස්සනයි.. ලා රෝස පාට සුදු පාට මල් පෙති බිම පුරාම.. හෙමින් හමාගෙන යන හුලගේ මල් පෙති එක්ක චෙරි මල්වල සුවදත් එකතු වෙලා.. හන්සොන්ග් හෙමින් මල් පෙති උඩ වැතිරිලා ඇස් දෙක පියා ගත්තා..

"එහෙනම් ඔබ මෙතනයි හිටියේ.."

බලෙන්ම වගේ හන්සොන්ග්ගේ ඔලුව අරගෙන තමන්ගේ කකුල් දෙක උඩින් තියාගන්න ගමන් සොක්ජින් කීවා.. ඒත් හන්සොන්ග් ඇහුනේ නෑ වගේ එහෙමම හිටියා..