🍃ရြက္​​ေႂကြ🍃🍃ရွက်ကြွေ🍃(completed)

(၃၅)+(၉)

"မသြားပါနဲ႔ ကိုယ္​့ကို ဒီအတိုင္​းမထားခဲ့ပါနဲ႔..."

လမင္​းရိပ္​ အသံတို႔ဟာ အက္​ကြဲလ်က္​ တိုး၀င္​
သြားၾကသည္​....။
အလင္​့သန္​႔ လက္​အားဆြဲထားသည္​့ လမင္​းရိပ္​
လက္​ကို ျဖဳတ္​ခ်ခဲ့ကာ ထို​ေနရာမွ ထြက္​လာခဲ့
လိုက္​သည္​......။

"​ေတြ႔ခဲ့တာလား...."

​ေဆးရံုအျပင္​မွာ ကားရပ္​ၿပီးအဆင္​သင္​့​ေစာင္​့
​ေနတဲ့ ​ေစတန္​က ကားထဲ၀င္​ထိုင္​လိုက္​တဲ့
အလင္​းသန္​႔ကို ​ေမးလိုက္​သည္​....။

အလင္​းသန္​႔က လာရာလမ္​းမွာ ပါးျပင္​​ေပၚမွ
မ်က္​ရည္​တို႔အား ​ေျပာင္​​ေအာင္​သုတ္​ကာ တည္​ၿငိမ္​ဟန္​​ေဆာင္​လိုက္​သည္​.....။

"အကို ငိုခ်င္​ရင္​ ငိုခ်လိုက္​ပါ.....အကို႔ကို ဘယ္​
သူမွ မၾကည္​့ပါဘူး....."

အလင္​းသန္​႔ ​ေခါင္​းခါကာ လက္​သီးတင္​းတင္​း
ဆုတ္​ၿပီး တစ္​ဖက္​လွည္​့၍ အျပင္​ဖက္​ကိုသာ
ၾကည္​့လိုက္​သည္​.....။
​ေစတန္​ သက္​ျပင္​းခ်ကာ ကား​ေလးကို စတင္​၍ စက္​ႏိုးလိုက္​​ေတာ့သည္​...။

ထို​ေန႔မွစ၍ အလင္​းသန္​႔ ျပန္​လည္​ကာ တံခါး
ပိတ္​​ေလ့က်င္​့​ေရး(အခန္​းျပင္​သို႔ ထြက္​ခြာျခင္​း
မ႐ွိ​ေတာ့) လုပ္​​ေတာ့သည္​...။
​ေစတန္​ကို​ေတာင္​ အရင္​လို အလင္​းသန္​႔ ​ေသ
ခ်ာမ​ေတြ႔​ေတာ့​ေပ....။

အစိမ္​း​ေရာင္​ အုတ္​တံတိုင္​း ကာရံထားသည္​့
ျခံ​ေလး​ေ႐ွ႕တြင္​ အနက္​​ေရာင္​ ကားတစ္​စီး
ရပ္​လိုက္​သည္​.....။

"လရိပ္​ ​ေသခ်ာလို႔လား....ဒီအိမ္​ဆိုတာ...."

ကား​ေမာင္​းသူ ​ေနရာမွ လမင္​းရိပ္​၏ လုပ္​​ေဖာ္​
ကိုင္​ဖက္​က ကားရပ္​လိုက္​သည္​့ အိမ္​ထဲသို႔
လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​......။

"​ဒီတစ္​ခါ​ေတာ့ ​ေသခ်ာပါတယ္​...."

လမင္​းရိပ္​ သက္​ျပင္​းခ်ကာ ​ေခါင္​းညိမ္​့ျပလိုက္​
သည္​....။

"မင္​း​ေသခ်ာတယ္​လို႔ ​ေျပာ​ေနတာ ဒီအိမ္​နဲ႔ဆို
၆အိမ္​႐ွိ​ေနၿပီ​ေနာ္​....."

လုပ္​​ေဖာ္​ကိုင္​ဖက္​ သူငယ္​ခ်င္​းက ​ေခါင္​းကုတ္​
ကာ ႏွာ​ေခါင္​းရႈံ ့ လိုက္​သည္​......။
လမင္​းရိပ္​ ကား​ေပၚမွ ဆင္​းကာ ထိုျခံ​ေ႐ွ႕တြင္​
အတန္​ၾကာ ရပ္​​ေနမိသည္​....။