🍃ရြက္​​ေႂကြ🍃🍃ရွက်ကြွေ🍃(completed)

{၁၉}

Zawgi...

တ​ေ၀ါ​ေ၀ါ တိုက္​ခက္​လို႔​ေနသည္​့ ျပင္​ပ
က မိုးသံ၊​ေလသံမၽားႏွင္​့ျခားနားစြာ အ
ခန္​း​​ေလးတစ္​ခုအတြင္​း၌ ၿငိမ္​သက္​တိတ္​
ဆိတ္​​ေနခဲ့သည္​။

ခပ္​စူးစူးစိုက္​ၾကည္​့လို႔​ေန​ေသာ မ်က္​၀န္​း
မ်ားကို ​ေ႐ွာင္​ဖယ္​ႏိုင္​ရန္​ ​ေခါင္​းငိုက္​စိုက္​
ခ်လ်က္​ ၿငိမ္​ကုတ္​ကာထိုင္​​ေနမိသည္​မွာ
မိနစ္​အ​ေတာ္​ပင္​ ကုန္​လြန္​​ေန​ေလာက္​ၿပီ
ထင္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ​ေျပာပါ အကို...ကြၽန္​​ေတာ္​့
ကို အထင္​​ေသးသြားသလား ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို
ရြံရွာသြားသလား...ဘာ​ေတြပဲ ျဖစ္​ျဖစ္​ပါ
ကြၽန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ အဲ့တာ​ေတြ ဂ႐ုမစိုက္​ဘူး
ဆိုတာ အကိုသိထားပါ...."

ရတု သူ႔မ်က္​လံုး​ေတြထဲကို အ​ေျဖ႐ွာမိတဲ့
အခါ အႏိုင္​လိုျခင္​​း​ေတြ၊ပိုင္​ဆိုင္​လိုျခင္​း​ေတြ
သာ ႀကီးစိုးလို႔​ေနတယ္​။

"ငါလည္​း မင္​းကိုခ်စ္​ပါတယ္​ ပိုင္​စံလင္​း"

တည္​ၿငိမ္​ျပက္​သား​ေသာ ရတုအ​ေျဖၾကား
သည္​ႏွင္​့ သူက ​ေအာင္​ႏိုင္​သူတစ္​​ေယာက္​
လိုျပံဳးတယ္​။

"ဒါဆို ဘာလို​ေသးလို႔လဲ အကို ကြၽန္​​ေတာ္​
တို႔ တစ္​​ေယာက္​ကို တစ္​​ေယာက္​ခ်စ္​​ေန.."

"ငါ​ေျပာတာမၿပီး​ေသးဘူး​ေလ စံ"

သူ႔စကား မဆံုးခင္​ျဖတ္​​ေျပာလိုက္​သည္​့
ကြၽန္​​ေတာ္​့အား မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္ကာ
ၾကည္​့​ေနျပန္​သည္​။

"ငါလည္​းမင္​းကိုခ်စ္​တယ္​​ေလ...ဒါ​ေပမဲ့
မင္​းခ်စ္​သလို မဟုတ္​ဘူး..ငါက..ငါက
မင္​းကို ညီအကို​ေတြလိုပဲ ခ်စ္​တာ......"

"ခင္​ဗ်ား...​ေသခ်ာလား..."

ကြၽန္​​ေတာ္​့အထင္​လား မသဲကြဲ​ေပမဲ့ သူ႔
အသံ​ေတြက​ေတာ့ သိသိသာသာ မာ​ေၾကာ
၊တုန္​ရင္​​ေနခဲ့ျပန္​တယ္​။

"အင္​း...."

ကြၽန္​​ေတာ္​့စကား အဆံုးမွာ မတ္​တတ္​ရပ္​
ကာ တ​ေျဖး​ေျဖး​ေလ်ာက္​လာ​ေသာ သူက
ကြၽန္​​ေတာ္​ထိုင္​​ေနတဲ့ ခံုရဲ႕​ေဘးတစ္​ဖက္​
တစ္​ခ်က္​မွာ႐ွိတဲ့ လက္​တန္​း​ေပၚ သူ႔လက္​
တို႔တင္​ကာ ကြၽန္​​ေတာ္​့မ်က္​ႏွာနား သူ႔မ်က္​
ႏွာကို တိုးကပ္​​ေစျပန္​တယ္​။