To Live With You [COMPLETED]

Kabanata 5

"Malayo pa ba tayo, Dionnn~" nabobored na ako. Akala ko malapit lang bahay nila eh! Nagugutom na ako. Hehehe.

"Just stay tight. Ang traffic oh."

"Saan ka ba nakatira?"

"Bahay." pumalakpak ako ng malakas. Kumunot naman ang noo ni Dionysius. "Why?"

"Ang galing! Napaka pilosopo mo. Saang subdivision ka nakatira ang ibig kong sabihin?"

"You told me where i lived so i said it's home. Technically my answer was right. But to answer your second question I'm reciding at Lagro."

"Ang dami mong sinasabi pede naman Lagro lang. Sumakit bangs ko sayo!" charot lang wala akong bangs.

"We're here." pumasok siya sa automatic gate nilang malaki at pinark doon ang kotse nila. Malaki ang bahay nila Dionysius. Di na maipagkakaila na mayaman sila dahil base pa lang sa attitude at personality niya ay may maipagyayabang na ito.

Siguro ung garahe nila kasing laki lang ng buong bahay namin. Hindi naman kami mahirap kasi nakukuha pa din namin ang gusto namin. Hindi din malaki ang bahay namin dahil nangungupahan lamang kami. Pero kahit ganun, di ko makuhang mainggit sa taong malalaki ang bahay,  or has all the privileges in them kasi i know di pa rin perfect ang buhay nila. I'd rather stay in the shallows where we live in a not small house but sama-sama at masaya kaysa sa malaking bahay nga pero halos di na kayo magkita at magkasama. I'd rather not to be jealous of all of their means in life because it will only make me down. Being jealous over something will not suffice your worth or passion in the future. For everyone to be successful the number one rule in life is not to compare and jealous in other's success.

"Pasok ka." binuksan ni Dionysius ang double doors nila at di ko maiwasang mapanganga dahil ang gara ng house!

"Wow.." di ko na alam kung saan unang lalapag ang mata ko dahil ngayon lang ako nakapasok ng malaki at magandang bahay. Kahit saan ka tumingin mamahalin ang makikita mo. Parang manliliit ka sa sarili mo na tumapak ka sa bahay nila. "Sana naligo muna ako, Dionysius."

"Huh?"

"Baka madumihan bahay niyo eh! Mamahalin pati tiles."

"Tss. Silly. If you want, you can use my bathroo–"

"Joke lang! Ano ka may free pass through my body? Eng-eng mo!"

"Weirdo," naglakad na siya papalayo saakin pero ako nanatiling nakatayo lang habang hinihintay siyang pasunurin ako sakanya. "Deene let's go." oh diba yan na go signal kaya mas inunahan ko siyang maglakad papasok sa isang kwarto na sa tingin ko ay acads room.

Umupo na ako sa couch nilang malambot at muntik pa ako humiga dahil tila tinatawag ako nito. Si Dionysius naman nanatiling nakatingin saakin ng seryoso. "Oh huwag ka mahihiya, Dionysius. Upo ka." sabay tapik ng sofa sa tabi ko. Napailing na lang siya at umupo din sa tabi ko.

"So where do we start?" he asked.

"Hmm. Since di ka marunong sa arts and designs ako na lang doon while you're the one who's gonna search for the topic."

"Excuse me?"

"Huh? Bakit dadaan ka ba?"

"Deene..." minasahe niya ung bridge ng ilong niya. Taray ang tangos ah. "Do you realise how much stupid you are?"

"Hindi." ano ba ginawa kong mali at para masabihan niya akong tanga?

"God. You're making me crazy." tumayo siya at lumapit sa desk at nagsimulang magtipa sa computer. "I'll start searching while you do your thing. You can have your materials there at the art box."