A Voyage Towards the Horizon

📷 32: Megahit

"Sabay-sabay tayo, guni-guni?" tumaas ang kilay ni Riguel.

I smiled when I remembered something. "Alam niyo, kapag pakiramdam mo daw may tumatawag sayo, someone from the future is reminiscing memories with you." nabasa ko yan sa libro noon.

"Yung miss niya na kayo pero wala siyang magawa kundi ang alalahin nalang ang lahat." ngumiti ako ulit. Maybe that was me calling them earlier.

Ngumuso naman si Riguel at tumango-tango. "Sino kaya yun?"

Napaisip naman ako. Kailan ko kaya sila makakasama ulit ng ganito after I return home? Siguradong mami-miss ko talaga sila. "Sa tingin niyo magkikita-kita pa kaya tayo ulit after this life time?" tiningnan ko sila isa-isa. Trying to memorize their faces.

"Like reincarnation?" Mila tilted her head. Tumango naman ako. I'm going home soon. Sana naman sa susunod naming buhay magkakasama na kami sa iisang panahon lang.

"I think hindi na. After we are being reincarnated, we are all different persons. New set of family, new set of friends...." Mila trailed off.

"Sa tingin ko hindi narin. I don't believe in reincarnation in the first place." sabi ni Thelma habang nagbubunot-bunot ng damo.

Umakbay naman si Riguel kay Mila. "I'm with Mila." walang kwenta to.

"I'm already contented with my life now. So I think wala na akong rason para gustuhin pang mabuhay ulit." Marco shrugged saka tumingin sakin.

I shook my head. "I don't know."

"Bakit ba reincarnation ang pinag-uusapan natin? Hindi pa naman tayo patay." Riguel rolled his eyes at pinatalikod si Mila para i-braid ang buhok nito. Minsan duda na talaga ako sa kasarian ng lolo ko.

"Eh kailan ba to dapat pag-uusapan pag nasa kabaong na? Sige try natin yun para bago." umirap din ako sa kaniya.

Napatingin naman kaming lahat kay Thelma nang tumayo siya. "Cr lang ako." tipid niyang sabi tapos tumalikod na.

I gestured to them na susunod ako kay Thelma tapos ay tumayo narin. "Thelma." tawag ko nang makalayo na kami. "Is there a problem?" kanina ko pa kasi napapansin na she's not on her usual self. Ngumiti lang siya at umiling but I know better. "Nagseselos ka kay Mila?" gulat naman siyang napatingin sakin.

"H-huh?" pagmamaang-maangan niya pa.

"Oh come on Thelma." I exhaled. "Alam ko okay?"

"Na?"

I rolled my eyes. "Na you like Riguel."

Umiwas naman siya ng tingin. "Gusto ko nang umuwi. Ayoko na dun." she said. "I loved him first Amalia pero bakit hindi ako?" namamasa na ang gilid ng mga mata niya. "Pero alam mo yun? Ayokong humadlang pa sa kanilang dalawa dahil alam ko namang mahal nila ang isa't isa."

Natahimik naman ako dahil hindi ko akalain na mas malalim pala ang nararamdaman ni Thelma para kay Riguel.

"Maybe I'll just go away and continue loving him from afar." she wiped her tears. Napamaang naman ako. She can't continue holding on with her love for Riguel. Isidro is waiting for her. Their story awaits.

Hinawakan ko ang kamay niya. "You know why our parents taught us how to open and close our hands?" I formed her hands into fists. "It's because they want us to learn when to hold on." diniinan ko ang pagkakahawak sa kamao niya. "And when to let go." I loosened my grip and let her palms open.