Who Allowed you to Get on the Bed? |Completed|

အခန္း (၂၄)/အခန်း (၂၄)

Zawgyi~

အခန္း (၂၄)

တုလင္းလန္၏ အၾကည့္တို႔ကုိ ခံစားမိသည္ႏွင့္ ဟန္ေလာ့ထင္း လွည့္ၾကည့္လာသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ သူ႔အၾကည့္တုိ႔ကို ေရွာင္လႊဲရန္ သူမ အင္မတန္မွ ေနာက္က်သြားၿပီျဖစ္သည္။

ထုိတခဏမွာပင္ သူသည္ သူမ၏ ေမးဖ်ားေလးကိုပင့္ယူၿပီးသားျဖစ္လို႔ေနၿပီ... သူ႔အားသည္ ေပ့ါပါးေသာ္ျငား သူမကို တျခားေနရာသို႔ ၾကည့္ခြင့္မျပဳပဲ သူ႔ကိုသာ ၾကည့္ေစခ်င္သည္။

အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေစာင့္စားၿပီးခ်ိန္တြင္ ယခုလိုမ်ိဳးအၾကည့္ျဖင့္ သူမ သူ႔ကို ထပ္ၾကည့္လာလိမ့္ေတာ့မည္မဟုတ္ဟု သူထင္ထားခဲ့မိသည္။ ေစာင့္စားခဲ့သည့္ အခ်ိန္မွာ အေတာ္ပင္ၾကာခဲ့သည့္အတြက္ သူ အရႈံးေပးလုနီးပါးပင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အခုမွာေတာ့ သူမသည္ တစ္ကမာၻလံုးတြင္ သူတစ္ဦးတည္းသာ ရွိေနသလိုမ်ိဳး အၾကည့္ျဖင့္ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

သူ႔ႏွလံုးသားသည္ ျပင္းထန္စြာ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ခုန္ေပါက္၍ေနသည့္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈတုိ႔ျဖင့္ ေအာင့္မ်က္လုနီးပါးျဖစ္လာရသည္။ ဒီလိုႏွလံုးခုန္သံမ်ိဳး သူ႔ကိုေပးႏုိင္မည့္သူ သူမမွတပါး အျခားမရွိေပ။

"ဟင့္အင္း... ကိုယ့္ကုိၾကည့္... အၾကည့္မလႊဲလိုက္ပါနဲ႔..."

သူမ ထပ္ၿပီး ရုန္းထြက္ခ်င္ေနျပန္မွန္း ခံစားမိလိုက္သည္ႏွင့္ သူ ၾသရွစြာဆိုလိုက္မိသည္။

"ဟုတ္တယ္... ကိုယ့္ကိုပဲၾကည့္ပါ... တျခားကိုမၾကည့္ပါနဲ႔... ကိုယ့္တစ္ေယာက္ကိုပဲ ၾကည့္ေပးပါ..."

တုလင္းလန္သည္ ဘာေၾကာင့္မွန္း တကယ္ပင္မသိ... သူ သည္ အမိန္႔ေစညႊန္းမႈပညာကို တတ္ေျမာက္မေနသည္မွာ သိသာလွေသာ္ျငား သူမကေတာ့ သူေစသမွ်ကိုသာ လုပ္ရုံတတ္ႏိုင္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည့္ သူမ၏ အၾကည့္တို႔ကို မလႊဲႏုိင္ေတာ့ေပ။

သူမ တကယ္ကို ေရြ႕ခ်င္သည္၊ တကယ့္ကိုပင္... ေရြ႕ခ်င္လွသည္ဟု သူမကိုယ္သူမ ေျပာေနသည္... သို႔ေသာ္ သူမ ႏွလံုးသားထဲက အသံတိုးသဲ့သဲ့က ေတာက္ေလွ်ာက္သူမကို ေမး၍ ေနသည္... တကယ္ေရာ ေရြ႕ခ်င္ရဲ႕လားဟူ၍?