Παγιδευμένη Στο Σκοτάδι

◇Έκπληξη ◇

ΑΞΕΛ 

"Ξέρεις τι θέλω ."

"Αυτό που μου ζήτησες είναι αδύνατο .Φύγε απο την ζωή μου πριν σε αναγκάσω να φύγεις εγώ .Η χθεσινή μας συζήτηση ήταν ξεκάθαρη .Έμπλεξες μόνος σου ,κάνε ο,τι νομίζεις ."

"Αχάριστο !Πως τολμάς να μιλάς έτσι στον πατέρα σου ;"

"Δεν είσαι πατέρας μου !Τον τίτλο αυτόν αξίζει ένας άνδρας που φέρεται και σαν πατέρας !Κι εσύ δεν ήσουν ποτέ σε αυτή την κατηγορία .Ούτε σύζυγος ,ούτε πατέρας.Δεν είσαι καν καλός άνθρωπος.Ένας αλκοολικός είσαι ,τίποτα άλλο ."

"Νομίζεις πως εσύ είσαι καλύτερος απο εμένα ;Κοίτα γύρω σου ,είσαι μόνος σου .Πλούσιος μα μόνος !"λέει με φαρμάκι να στάζει απο το στόμα του .

"Δεν με ξέρεις !Δεν γνωρίζεις το τρόπο που ζω και ούτε πρόκειται να τον μάθεις .Εσύ δεν θα κρίνεις εμένα .Εσύ αξίζεις ένα κελί στην πιο απάνθρωπη φυλακή του κόσμου ."

"Νόμιζα πως είχαμε ξεπεράσει το στάδιο του θυμού της εφηβείας ,Άξελ .Μάλλον έκανα λάθος ,συμπεριφέρεσαι ακόμα σαν νιάνιαρο.Ατιμάζεις τον τίτλο του άνδρα με τον τρόπο σου .Θα έπρεπε να με σέβεσαι "

"Εσύ δεν αξίζεις τον τίτλο του ανθρώπου ,μιλάς εσύ  για σεβασμό .Δεν σεβάστηκες την ίδια σου την γυναίκα !"

"Δεν θα συζητήσω μαζί σου για αυτό ,δεν είναι δική σου δουλεία ."είπε και κοίταξε για μια στιγμή το ταβάνι του γραφείου μου .

Μια μακρόσυρτη  σιωπή απλώθηκε στο δωμάτιο .Δεν τόλμησα να τον κοιτάξω ,το πρόσωπο του μου προκαλεί αηδία .

"Ξέρεις ,Άξελ δεν σου ζήτησα κάτι που δεν μπορείς να μου δώσεις .Έχεις τα πάντα .Αυτά είναι ψίχουλα μπροστά σε όλα αυτά που έχεις .Όμως έπρεπε να το περιμένω ,παραμένεις ακόμα ένας δειλός ,ανίκανος να ξεχωρίσεις τις δυνάμεις σου και να δώσεις λίγη χαρά στο γέρο σου ."

"Δεν θα πάρεις απο εμένα ούτε μία πένα .Δεν πρόκειται να ανακατευτώ  στις βρωμοδουλειές σου !Οι παρανομίες δεν θα λερώσουν το δικό μου όνομα ..."

"Πολύ καλά ,αφού αρνείσαι να με βοηθήσεις τότε εγώ αρνούμαι να υποχωρήσω απο την ζωή σου .Θα είμαι το δικό σου φάντασμα ,θα σε ακολουθώ όπου κι αν πας και θα βρίσκομαι εκεί κάθε στιγμή να σου υπενθυμίζω πόσο ανίκανος είσαι .Κάθε φορά που θα με βλέπεις θα θυμάσαι τον αδύναμο εαυτό σου ."

Οι φλέβες πάλλονται στο μέτωπο μου ,ο θυμός μου έχει φτάσει στα όρια του ,τώρα η οργή παίρνει την θέση της και απειλή να εξοντώσει με τα χέρια μου τον άνθρωπο που στέκει αγέρωχα μπροστά μου .