Severus Snape ~ Calm after the dark storm (VOLTOOID)

Hoofdstuk 13

Harry komt de ziekenzaal in en ziet Severus op een bed zitten, met zijn rug naar hem toe. Tegenover hem zitten Poppy en Hermelien maar hij kan hun gesprek niet volgen, daar praten ze te zacht voor. ' Oh kijk eens, dat is Harry' zegt Poppy dan en de zwartharige man draait zich om. 'Dag meneer' zegt hij beleefd als hij dichterbij komt en hij ziet Severus zwijgen maar hem ondertussen heel goed bekijken. Harry heeft wat informatie gekregen van Rose en weet dat hij hem beleefd moet aanspreken, anders wordt hij boos. ' En wat doe jij hier?' vraagt Severus dan twijfelend. Harry glimlacht kleintjes en herinnert de suggestie die Rose hem heeft gedaan, hij moet het spel meespelen en maar hopen dat het in Severus zijn denkwijze klopt. ' Ik ben uw persoonlijke assistent' zegt hij. 'Oh je komt dat kind vervangen?' zegt Severus onbeleefd en Harry schudt zijn hoofd. ' Nee, Hermelien blijft om u te helpen maar ik zal u helpen met papierwerk en dat soort zaken. U bent natuurlijk een belangrijke man dus dat heeft u wel nodig' zegt hij en Severus knikt. ' Juist ja. Nou, zeg dan eerst maar tegen die verpleegster dat ik hier weg wil. Naar mij luistert ze niet' mokt Severus. ' Poppy, hoor je dat? Meneer wil hier liever niet zijn' zegt Harry dan en werpt Poppy een blik. No way dat Severus naar zijn eigen kamers gaat, zijn kinderen kunnen hem zo niet zien. ' Dat snap ik heel goed maar er moeten nog wat onderzoeken plaats vinden voordat meneer terug kan naar zijn eigen kamers'. Dreigend staat Severus dan op en Harry slikt. ' Onderzoeken? Denk dat maar niet, ik ben helemaal gezond. Ik wil naar mijn kamers. Ik eis het' snauwt Severus en Harry stapt wat naar voren. ' U bent ook gezond maar Poppy wilt u, zoals elk jaar, even bekijken zodat u gezond blijft. Dat weet u toch wel?' vraagt hij rustig en Severus draait zich snel om naar hem. ' Oh.. waarom zei u dat niet eerder?' vraagt Severus dan heel kalm aan Poppy. 'Heb ik het niet gezegd? Excuses meneer, ik dacht dat ik het uitgelegd had' zegt Poppy verontschuldigend. Severus haalt zijn schouders op en verzinkt dan in zijn gedachten, in zijn ogen verschijnt een blik wat verraadt dat hij ver weg is. Harry gaat zitten en kijkt even rond. ' Hoe gaan we hem helpen?' vraagt hij dan en Poppy perst haar lippen op elkaar. ' Ik ben bang dat dit nog wel even kan duren en we hebben het met Rose erover gehad, ze gaat dan waarschijnlijk een tijdje weg met de kinderen'. Harry knikt nadenkend. 'Het is vervelend maar het is misschien wel beter' zegt Rose. 'Ik bedoel, de kinderen kunnen hem niet zien op deze manier' zegt ze en Harry schudt zijn hoofd. ' Er valt geen regen, het is mooi weer' zegt Severus plotseling en Harry kijkt hem even stomverbaasd aan. Waar komt dit vandaan? ' Wilt u misschien een stukje wandelen?' vraagt Poppy dan direct en Severus knikt. ' Ja' klinkt het kortaf en Severus staat op. ' Wilt u dat ik mee ga?' vraagt Harry. ' Nee, Poppy en zij gaan wel mee' terwijl hij zijn hoofd buigt naar Hermelien. Harry knikt en kijkt Severus na als hij de ziekenzaal uitloopt met Hermelien en Poppy.

Severus stapt naar buiten en snuift de frisse buitenlicht op. Lekker, die buitenlucht, bedenkt hij. Dan fronst hij. Waarom is hij eigenlijk buiten? Hij weet het niet maar hij blijft lopen, de twee vrouwen naast hem. ' Het is mooi hier hé?' zegt Poppy dan en hij knikt. ' Van wie is het kasteel?' vraagt hij dan zorgelijk. Is het van hem? Het zou niet gek zijn maar het is wel een groot kasteel voor hem in zijn eentje. ' Van u, samen met Minerva'. Hij knikt, dat klinkt logisch. Dan stopt hij en kijkt hij naar het Zwerkbalveld wat iets verderop ligt. ' Het Zwerkbalveld' verklaart Poppy en hij rolt met zijn ogen. ' Dat weet ik ook wel' sneert hij en hij begint weer met lopen. Waarom kunnen ze hem niet gewoon met rust laten? Hij heeft ze toch niks aangedaan maar ze blijven continue bij hem. Zijn ze bang dat hij ontsnapt? Is het kasteel niet een gevangenis? Severus stopt op een heuvel en een zenuwtrek glijdt over zijn gezicht. Hij kijkt zenuwachtig om zich heen en dan loopt hij weer terug, met grote en haastige passen. ' Waar gaat uw heen?' vraagt Hermelien een beetje buiten adem halend, als ze naast hem loopt. ' Naar binnen' zegt hij en hij stapt weer naar binnen. Hij staat stil en kijkt naar buiten, langzaam verzinkend in gedachten. ' Heeft u genoeg gewandeld?' vraagt Hermelien dan en hij schrikt op. ' Wat bedoel je met wandelen?' Het is even stil. 'Nou, u heeft net buiten even gewandeld' zegt Hermelien voorzichtig en Severus trekt een wenkbrauw op. ' Hoe kom je daar nou bij? Ik ben niet buiten geweest' zegt hij hoofdschuddend en hij loopt verder het kasteel in. Wandelen? Hij was niet buiten geweest. Hij was naar de uitgang gelopen maar hij had zich toch bedacht? Ja, zo was het gegaan. Op het moment dat hij zo lekker stond te genieten van de natuur, kwamen zij hem weer storen. Hij gromt, hij kan nooit eens rustig iets voor zichzelf doen. Misschien moet hij haar maar ontslaan, ze doet niks anders dan vragen te stellen en domme dingen voorstellen. Wandelen? Ha, Severus weet echt wel wat hij zojuist gedaan heeft. Raar kind, bedenkt hij terwijl hij een schilderij inspecteert.