Severus Snape ~ Calm after the dark storm (VOLTOOID)

Hoofdstuk 7

Heel veel plezier met dit hoofdstuk! X Tamara

----------------------------------------------

Severus draait zich om als de deur van zijn studie open gaat. ' Wat is er Sebas?' vraagt hij vriendelijk en de jongen kijkt even naar de grond. ' Kom je alsnog wel mee? We willen het zo graag' zegt Sebastian op een smekende toon en Severus bijt even op zijn lip. ' Je moeder heeft wel gelijk jongen, ik kan niet zoveel lopen' zegt hij zacht. 'Maar dat maakt toch niet uit? We kunnen zo vaak stoppen als je wilt' zegt Sebastian en Severus glimlacht zwakjes. 'Goed, ik ga mee'. Blijdschap straalt van zijn zoon af en hij loopt naar Sebastian toe die hij een knuffel geeft. ' Bedankt vader' zegt Sebastian zacht en Severus aait even door het zwarte haar van Sebastian. ' Kom, we gaan' zegt hij uiteindelijk en hij volgt Sebastian terug naar de keuken. Het eerste wat hij ziet, is Toby die met een betraand gezicht op een stoel zit en zachtjes huilt terwijl Rose hem sussend toespreekt en zijn wangetjes droog dept. Severus slikt en zijn hart breekt als hij zijn zoontje zo ziet. Hij duwt Sebastian iets opzij en leunend op zijn stok, loopt hij naar Toby en met een pijnlijk gezicht knielt hij zodat hij op ooghoogte is met Toby. ' Hey jochie, waarom moet je huilen?' zegt hij zacht en Toby grijpt zijn hand vast. ' Ik wil zo graag door Zweinstein lopen met papa' zegt hij met een bibberstemmetje en Severus slikt. ' Dat gaan we doen oké? Dus droog je tranen gauw en dan gaan we naar de Grote Zaal en misschien zien we Haast Onhoofde Henk wel, of de Bloederige Baron' zegt hij en Toby staart hem aan met grote, zwarte ogen die Severus zoveel doet denken aan zijn jongere zelf, traantjes staan in zijn ogen. 'Echt waar?' zegt hij hoopvol en Severus knikt. ' Ja echt waar' zegt hij. ' Je bent een super-papa!' roept Toby uit en Severus glimlacht minzaam. 'Zal ik je overeind helpen Sev?' vraagt Rose, behulpzaam als altijd en hij grijpt zijn stok extra goed vast en met zijn ander hand de bovenkant van de stoel. ' Toby, ga even van de stoel af, dan kan je vader opstaan' zegt Rose streng en Toby springt enthousiast van de stoel af. Met een verbeten gezicht staat Severus op en een pijnscheut schiet door zijn rug. 'Argh, in Merlijns baard' gromt hij en hij hapt even naar adem als er nog een pijnscheut door zijn rug schiet. Hij voelt de warme hand van Rose zachtjes zijn onderrug masseren en hij vecht tegen de tranen. Severus voelt zich zo machteloos tegen de pijn maar hij moet ermee leven, meer kan hij niet doen. Hij hoort de snelle voetstappen van Emily. ' Oh papa, heb je auw?' vraagt Emily en Severus knikt traag. ' Doe je schoenen aan en een vestje, het is niet zo warm' zegt hij bezorgd. 'Het gaat weer Rose, dank je' zegt hij en hij recht zijn rug langzaam. Emily rent weer weg en hij ziet dat Sebastian Toby helpt met een jasje aan doen. ' Ik wil het zelf doen!' zegt Toby wijs en Severus grinnikt. ' Laat maar zien dan Toby' zegt hij en Toby doet zelf het jasje aan. ' Goed zo' prijst hij en Toby straalt van oor tot oor. Emily komt dan weer binnen met haar schoentjes aan en een vestje aan. ' Gaan we nu?' zegt Toby ongeduldig en Severus grinnikt. ' Ja meneer ongeduld' zegt hij plagend en ze lopen met z'n allen naar de Grote Zaal.

' Wow!' klinkt het meerstemmig als ze de Grote Zaal betreden. Severus gluurt even omhoog en hij is het eens met zijn kinderen, het ziet inderdaad prachtig uit. Heldere sterren glinsteren aan de plafond en geven de impressie dat het nacht is terwijl het iets na zessen 's avonds is. ' Hier wordt gegeten en de Sorteerceremonie gehouden' vertelt Severus. Emily wijst naar de Oppertafel. ' Wie zitten daar?' Voordat Severus wat kan zeggen, spreekt Toby al. ' De professoren natuurlijk domoor' zegt Toby en Severus komt haastig tussenbeide. ' Toby heeft gelijk, al wil ik dat woord niet meer horen' zegt hij streng. ' Oke papa' zegt Toby wat beteuterd. ' Zijn dat de Afdelingspunten?' vraagt Sebastian en Severus kijkt even naar de zandlopers. ' Ja, groen staat voor Zwadderich, rood voor Griffoendor, geel voor Huffelpuf en blauw voor Ravenklauw'. Hij ziet de kinderen enthousiast rond kijken en hij glimlacht. ' Is die grote stoel voor jou papa? Omdat je pijn hebt?' vraagt Toby en Severus schiet in de lach om die gedachte. ' Nee Toby, die is voor professor Anderling, zij is Schoolhoofd van Zweinstein en daarom mag zij op die stoel zitten'. Hij glimlacht, zijn kinderen waren slim maar de logica die ze af en toe gebruikten! Geamuseerd schudt hij zijn hoofd en voelt dan de hand van Rose op zijn schouder. ' Ik bedoelde het niet boos' zegt ze en Severus kijkt naar haar. ' Dat weet ik, laat maar gaan. Ik kan wel wat hebben' zegt hij met een knipoog.