Severus Snape ~ Calm after the dark storm (VOLTOOID)

Hoofdstuk 5

Severus wordt wakker door zonnestralen die langzaam zijn gezicht verwarmen. Hij sluit zijn ogen opnieuw en ontspant onder de warme dekens. Hij gaapt en opent zijn ogen weer. Naast hem hoort hij de rustige ademhaling van Rose en een glimlach vormt er op zijn gezicht. Haar haren zit rommelig bij elkaar in een knot, die door het woelen in haar slaap wat opzij gezakt is. Hij rekt zijn slaperige lichaam wat uit en een welbekende pijnscheut schiet door zijn been. Severus gromt, waarom kon hij nooit eens pijnloos wakker worden? Hij blikt opnieuw opzij en ziet dat Rose haar ogen open zijn. Hij glimlacht kleintjes naar haar. ' Goedemorgen' zegt ze zachtjes in die lieve stem die haar zo kenmerkt. Oh, hoe scherp haar woorden ook konden zijn, haar stem was vaak vol van liefde en zachtheid. Iets wat Severus nooit zal kunnen, bedenkt hij. ' Goedemorgen' zegt hij terug en kijkt haar even aan. ' Lekker geslapen?' vraagt hij en hij ziet hoe ze vaardig haar haren losmaakt uit de warrige knot bovenop haar hoofd. 'Zeker en jij?' Severus knikt en gromt opnieuw als er een pijnscheut door zijn andere been schiet. ' Je rug?' Hij bijt op zijn onderlip. ' Mijn benen' zegt hij. 'Het is vandaag prachtig weer dus misschien kunnen we naar het meer en je benen in het water laten zakken? De vorige keer hielp het ook in het plaatselijke meertje' zegt Rose en Severus zucht zachtjes. ' Waarom ook niet' zegt hij. Dan klinkt er een zacht geklop op de deur en gaat de deur traag open. ' Mama, papa?' klinkt het zachtjes. Toby en Emily verschijnen in de deuropening, beiden in hun pyjama's. Severus glimlacht. ' Goedemorgen lieverds' zegt hij en voordat hij het weet, liggen beide kinderen onder de warme dekens. 'Toby, Emily! Ik zei nog zo dat papa en mama slapen!' klinkt de stem van Sebastian vanuit de deuropening en Severus kijkt naar zijn oudste zoon. ' Maak je geen zorgen Sebastian, papa en mama slapen bijna nooit uit' zegt Rose grinnikend en Severus glimlacht kleintjes. ' Kom, we gaan pancakes maken voor ontbijt en daarna naar het meer' zegt Rose vrolijk en er klinken enthousiaste kreten.

Severus laat zich langzaam zakken op het zand wat om het meer heen ligt. 'Gaat het lieverd? Heb je geen pijn?' Severus schudt zijn hoofd en produceert een glimlach. ' Het gaat lieverd, ik voel nu niks'. Hij kijkt even naar Emily en Toby. ' Mama gaat met jullie het water in en papa komt zo ook nog even' zegt hij nadrukkelijk. ' Heb je weer pijn papa?' vraagt Toby en Severus schudt zijn hoofd. ' Nee hoor' zegt hij en hij slikt de brok in zijn keel weg. Zijn kinderen weten niet beter dan dat hij pijn heeft en weinig voor ze kan betekenen. Hij ziet Minerva uit het kasteel komen naar hem toe lopen. ' Dag Severus, hoe gaat het na gisteravond?' Hij kijkt op en glimlacht zwakjes. 'Het gaat tot nu toe goed, al heb ik wat pijn in mijn benen' zegt hij eerlijk. ' Daarom ga ik ook zo het water in, hopelijk helpt het'. Het valt even stil en hij voelt de blik van Minerva op zich rusten. ' Luister Severus, ik weet dat je het liever niet wil.. maar Harry is echt veranderd. Hopelijk kan jij het ook..' Severus gromt en grijpt zijn stok. 'Doe het voor mij Severus.. en anders voor Rose' zegt Minerva op een smekende toon. Severus kijkt omhoog met een grimmig gezicht. ' Hoe meer tijd je spendeert met zijn portret, hoe meer je op hem lijkt' zegt hij. ' Zal ik je omhoog helpen?' vraagt Minerva en hij knikt traag. Met een pijnlijk gezicht wordt hij omhoog geholpen. ' Alsjeblieft Severus, laat het verleden achter je en richt je op het nu' zegt Minerva zacht en hij kijkt naar haar gezicht. 'Ik doe mijn best' zegt hij en hij begint langzaam naar het water te lopen. ' Het maakt je een leuker mens Severus' zegt Minerva en hij staat ineens stil. Hij hoort dat Minerva naar hem toe loopt. ' Echt waar, Harry probeert het ook en hij lijkt misschien niet zoveel op James als je denkt'. Severus zegt niks en zucht diep. Misschien moet hij het verleden inderdaad wat meer laten rusten, bedenkt hij.