Goddess' first love

3rd

"Hey," hindi na ako nag-abala na tingnan kung sino ang nagsalita dahil kilala ko na—ay mali, alam ko na kung sino pero hindi ko kilala. Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko.

Tiningnan ko siya na nakatingin lang sa kawalan, he look lost and tired. Gusto ko siyang tanungin pero mas pinili kong tingnan ang mukha niya, pinilit ko itong isiksik sa utak ko para maalala ko paggising ko. Gusto ko siyang makilala at hindi lang dito sa mundong ginawa ng isip namin.

"Masyado ba akong gwapo?" nakangiti niyang asar sa'kin kaya umiwas ako ng tingin bago pa siya lumingon sa'kin. Yabang nito pero gwa—shut up, Hedone.

"Pwede na,"

Natawa siya sa sinagot ko, " Kaya pala grabe titig mo sa'kin."

"Oh. Don't flatter yourself so much." I manage to say calmly kahit nagwawala na veins ko sa bandang dibdib. This is crazy, habang patagal ng patagal ang ganitong panaginip ko, lalo akong naguguluhan sa mga reaksyon ko.

Naramdaman kong nakatingin pa rin siya sa'kin kaya matapang kong sinalubong ang mata niya. Halos malunod ako sa mga mata niyang kasing kulay tuyong dahon na lumalaglag mula sa puno nito. Ang daming gustong sabihin ng mata niya pero hindi magawa ng labi niya. Gusto ko magsalita pero hindi ko magawa dahil masyado akong nahuhulog sa mata niya. Hindi ako makaiwas ng tingin at ganoon din siya, its like we are lost.

"You are so beautiful," napasinghap ako sa gulat sa sinabi niya, "Are you even real?" are you?

Madami pa siyang gustong itanong pero unti-unting umangat ang kamay niya papunta sa'kin para hawakan ako. Hindi ako makagalaw at nakatingin lang sakanya, waiting for him to touch me dahil alam namin parehas na we need this. Sa ilang beses naming nagkikita dito sa tulay hindi pa kami nagkakaroon ng physical contact. And right now, we want this.

"Natatakot ako na baka mawala ka kapag hinawakan kita." his hand stops midway ng pagitan namin. His eyes is pleading me to touch him, nakikita ko rin ang takot at pangamba niya kung itutuloy niya ba o hindi.

Ngumiti ako sakanya at sinalubong ang kamay niyang hindi gumagalaw.

"Oh," napasinghap kami parehas ng magdampi ang mga daliri namin, it felt so real until he's drifting away. Unti-unti siyang nawawala sa paningin ko and he just smiles. Oh that smile.

"See you soon—again." then he is gone.

"Saan ka pupunta?" napatigil ako sa paglalakad at nilingon si Algos. I roll my eyes at him and he just laughs it off.

"Are you a stalker or something?"

"Nagtatanong lang ako."

"Yeah right" sagot ko sabay irap ulit. Masyado niyang dinibdib ang utos sakanya ng dad ko. Hindi ako makagalaw ng maayos at makaalis sa mata niya.

"Hate me all you want but I won't let you go to that shallow world again."

Hinawakan niya ako sa braso na ikinagulat ko. Napatingin ako sa mata niya at ganoon din siya. "Hedone, why can't you stay here?"

Hindi ako makasagot sa tanong niya dahil ako mismo walang sagot kung bakit. Habang patagal ng patagal ang katahimikan ay mas naririnig ko ang malakas na tibok ng puso niya na mas nagpapakaba sa'kin. Nakatingin pa rin kami sa mata ng isa't-isa, gustuhin ko mang alisin ay hindi ko magawa.

Bata pa lang kami ni Algos ay nandiyan na siya para protektahan ako at alagaan, lagi niyang sinasabi na bilin lang iyon ang mom and dad ko sakanya kaya ang naging tingin ko ay ginagawa niya lang lahat ng iyon dahil ako ang nakakabatang kapatid niya pero habang tumatagal ay iba na ang naging kilos at pakitungo niya sa'kin. Mas lumalim ang pag-aalala at pag-aalaga niya sa'kin kahit ngayon na matanda na kami. Sanay na ako sa presenysa niya at ganoon din siya sa'kin pero hindi ko na maintindihan kung bakit nagiging ganito ang kilos niya.

"Hedone?" napatalon ako sa gulat sa sinabi niya na nagpalaglag ng kamay niya sa braso ko.

"What?"

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ko?" may sinasabi ba siya? Nabasa niya ata sa mukha at mata ko na hindi ko narinig ang sinabi niya kaya ngumiti siya sa'kin.

"Sabi ko kumain na muna tayo." nakangiti niyang sabi. Napairap ako dahil alam kong inaasar niya lang ako at hindi talaga iyon ang sinabi niya kanina.

Tumalikod ako sakanya at naglakad na palayo, kailangan kong makaalis dito. Kailangan kong takasan si Algos but I don't how.

Zachary

"What's my schedule for today, Miss Han?"

"You have a marketing meeting at 1pm regarding about the early launch and after that we have to visit the venue for the event at 3pm then this evening we shall attend a dinner get together with the investors." looks like I have a work load pero lagi namang ganito. Same shit.

"Tell the marketing department I want to see their presentation NOW. ASAP. Then move the venue confirmation at 1pm." nanlaki ang mata ni Miss Han pero agad namang sinulat ang mga sinabi ko. Good.

"Yes, sir. Is there anything you need right now?"

"I want to be alone. Thank you."

Tumango na lang siya at umalis na. I unconcsiously massage my temple, this early launch is giving me a fucking headache. I can't barely sleep.

I look down at my hands. Naalala ko yung hinawakan niya ako, it still linger in my fingertips. Fuck this. Para akong teenager na nakikipagkita ng tago sa girlfriend ko—na hindi ko man lang kilala. Should I see a psychiatrist? Why am I having these stupid dreams by the way? Its so weird.

My thoughts were interrupted when my phone rings.

"Hey, babe." this is real, she is my reality.

"Hey, Cassandra."

"Want to have lunch with me?"

"I'll pick you up at your condo, 12pm."

"Its a date then."

"I have to go."

"Okay, babe. I love you."

"I love you too."

The call ended at napatingin lang ako sa labas. I am the CEO of Walker Corp. I need to get my shit together, hindi ako pwede magpaapekto sa mga panaginip na hindi naman magkakatotoo. Eto ang totoo kong buhay, dreams aren't even close to real, gawa gawa lang iyon ng utak ko dahil siguro sa pagod, I need to vent out. Pero sino siya?

"Mr. Walker, marketing department is now at the conference room." nagulat ako ng magsalita ang secretary ko. Tumango ako sakanya at lumabas na siya. Kailan pa siya nakapasok? Masyado akong engross sa mga iniisip ko kaya hindi ko na namamalayan ang mga nangyayari sa paligid ko, this isn't right. I should focus on the things that are real hindi sa mga bagay na wala akong kasiguraduhan.

I took a deep breath as I headed to the conference room. Now is not the time to think about those childish dreams.

-----

Say hi to Mr. Marc Zachary Walker, isn't he gorgeous?

The picture shown above is not mine. Credits to the rightful owner.