Wild Heart

Chapter Forty

Mataman siyang tinitigan ni Xander, his eyes were almost smoldering. "Are you someone that I'm supposed to remember? Bakit hindi mo liwanagin?" Inilapit nito ang mukha sa kanya. He brought his face so near to hers that she could literally smell his breath on her face.

She gently sucked in a breath sa pagkakalapit na iyon ng mukha ng binata. She had the urge to touch his face and feel those stubbles framing his jaws. She had the desire to cross that small distance between them at ilapat ang mga labi niya sa mga labi nito.

Nagpakawala siya ng isang buntong hininga bago nagbaba ng paningin. She can no longer stand meeting his gaze dahil ang bawat titig nito ay parang gustong matupok ng pagkatao niya.

"Maybe in time you will somehow remember me, Xander..."

Binitiwan ni Xander ang braso niya at tumuwid ng pagkakatayo "you intrigue me, Beatrix. You act like you know me all too well and yet hindi mo magawang sabihin sa akin kung sino ka ba sa buhay ko"

Sasagot pa sana siya ng mag ring ang cellphone ni Xander. Tumalikod ito sa kanya upang sagutin ang teleponong nakapatong sa mesa.

Beatrix busied herself cleaning the table. Dinala niya ang mga hugasin sa kusina. Si Xander ay lumakad patungong sala kaya't hindi na niya lubusang narinig kung sino ang kausap nito.

Maya maya ay umakyat ito sa silid. Nakaligo na ito at nakabihis ng pang-alis ng muling bumaba.

"Saan ka pupunta?" she asked curiously when she saw him leaving. Nagmamadali siyang sumunod dito sa salas.

Xander paused a little bit to look at her but didn't say anything, dere-deretso itong lumabas ng bahay.

"Xander wait!" habol niya ngunit nakasakay na ito ng sasakyan.

Laglag ang balikat na tinanaw na lamang niya ang papalayong kotse nito.

Nang hapong iyon ay sinamantala niya ang pagkakataong mag isa lamang siya sa bahay upang maka video chat ang anak at ang inang si Laura. She also called Andrea to touch base at tulad ng inaasahan niya ay upset pa rin ito sa kanya.

"Hindi ko naiintindihan kung paano mong nagagawang ipagpalit ang success ng career mo para sa isang lalaki lang!" si Andrea.

"You know he's not just any man Andrea. He's my husband...and I love him"

"Love, love, love! Yang lecheng pagmamahal na 'yan ang sisira sa'yo B!" her friend sighed "alam kong hindi issue ang pera sa iyo but it's not just the money you're losing! You are also losing your credibility and professionalism! And for what? For a guy na hind mo man lang sigurado kung maaalala ka!"

"Hindi ko pwedeng pabayaan si Xander, and you know that" she answered patiently.

Parang nakikini-kinita na niya ang pagtaas ng kilay ng kaibigan at pandidilat ng mga mata sa kanya. Andrea is one of the most unromantic persons she knows. Kaya naman sa edad nilang ito ay hindi pa nagkaroon ng matagal na relasyon ang kaibigan. Yes, sometimes Andrea hooks up with a man, kapag tipo nito ang lalaki pero hanggang short term o kung minsan ay one-night stand lamang ang ginagawa nito. Kung minsan ay nais niyang maawa sa kaibigan na tila naging bato na yata ang puso magmula ng lokohin ng first love at first boyfriend nito. Ever since then, Andrea never seemed to believe in love anymore, mas focused na ito sa karera.

"Bahala ka na nga sa buhay mo, B!" galit pa ring sigaw nito sa kanya sa telepono.

She sighed "please, Andy... just wish me luck okay? Isa pa, alam mo naman na plano ko na talagang iwanan ang pag-aartista soon, di ba?"

"Iyon na nga eh! Mag re-retire ka na, too soon in my opinion, and yet, you are ending your career in a very unpleasant way by doing this!"

"Andy, we already talked about this and-"