Bölüm30•Sus Öpücüğü

434 22 107
                                    


-Ağlama, yanındayım... hiç kimse canını acıtamaz benim gibi....

~YAĞIZ KARAYEL~

Ezbere bildiğim notalarda parmaklarimi gezdirirken gözlerimi kapattım.  Bastığım her bir tuştan çıkan ses parmak uçlarıma dolan ruhum ile harmanlanip odayı dolduruyordu...

Kendi kendimle yüzleşmek gibiydi bu.

Ruhum, sanki vücut bulup işlediğim tüm günahları arada bir çıkan pes seslerle yüzüme vuruyor, bu kırbaç etkisiyle adeta günah çıkarıyordu.

Acı verene bağlılık,duygusal mazoşizm gibi bir şeydi bu  benim için... ondan  çıkan inanılmaz bir güç parmaklarımdan tüm bedenime yayılıyor, beni boktan olan hayatımın bu boyutundan alıp götürürken eş zamanlı benden parçaladığı şeylerle  mükemmel bir azapla başbaşa bırakıyordu.

Elimin dört parmağını piyano tuşlarının üzerine koyup gözlerimi araladığimda ruhum tüm ağırlıklarindan kurtulmuş gibiydi.

" Günah çıkarman bittiyse" diyerek bana doğru yaklaşan gökhana dönmeden piyanonun kapağını kapatıp diyeceği şeyden önce kafamı salladım.

Evime, özellikle de odama izinsiz giriyorsa önemli bir şey olmalıydı.

" tüm işlerini iptal ettim abi" dedi "Bunu benden hiç istemedin emin misin?" diye eklediğinde piyanonun başımdan kalkmıştım. Ona doğru yaklaşmam kaşlarını kaldırmasına neden olurken gözlerimi bir kaç saniyeliğine kafamı toparlamak adına kapattım.

"Dediğimi yap" dedim boğuk bir sesle beni anlayıp anlamaması umrumda değildi. "Duygu sana emanet" dediğimde tepki vermesi için yüzünü incelerken

" Duygu... bana emanet" dediğinde kafasını yere eğerken belli belirsiz bir sekilde kafamı sallayrak odadan çıktım.

~ESİN VAROL~

Saatlerimi alan boş yürüyüşün ardından kaldırımın birine kendimi atıp kararımın ne kadar doğru olabileceğini düşündüm

Ondan vazgeçme kararım değildi bu...

Tüm izlerimle birlikte çekip gidişimdi.

Bu aptal durum o kadar saçma bir hal almıştı ki artık onu severek günah işliyordum ve ne cevreme ne de kendime en ufak bir sevabım dokunmuyordu.

Gidecektim...

Psikolojik olarak çökerttiğim bedenimle birlikte  üzerimde gezen kara bulutları da alıp gidecektim

Babamın los Angeles de olduğunu bildiğim küçük bir eve taşınmak ne kadar doğru olur, bu kara bulutlar ne kadar dağılır bilmiyordum.

Ama Kemal denen şerefsizle yaşadığım o olay bir kez daha seni kim sever ki Esin? sorusunu yüzüme vurunca bu ağrılık yerimde saymana neden olmuştu.

AŞKIN GRİ HALİ  Où les histoires vivent. Découvrez maintenant