6. Errors

9 2 0
                                    

"Bakit niyo pa po ako kailangang isama sa pag-sho-shopping ninyo?"

Honestly it wasn't really a shopping, may lakad lang talaga ako and I want him to drive the car for me dahil wala akong ganang magmaneho.

"May trabaho pa ho akong naghihintay sa loob!"

"Ma'am--"

I walked towards my car as I tossed the car key to him na agad naman niyang nasalo.

"Drive. We'll go elsewhere." Agad kong binuksan ang passenger's seat saka tinasaan siya ng kilay na hanggang ngayon ay nagmumukhang tuod na nakatayo.

He sighed heavily bago lumipat sa driver's seat saka pinagana ang makina ng kotse.

"Wait. Marunong ka ba mag-drive?" I leaned sideways facing him.

Binalingan niya lang ako ng saglit na tingin bago nagsimulang imani-obra ang kotse palabas ng building.

I just shrugged and focused my eyes outside the window.

A couple of minutes had passed until he cleared his throat to break the silence, "Where to, ma'am?"

"Antique coffee shop, may kikitain ako." I didn't bother to glance at him.

I heard him groan, "Buti nalang alam ko ang lugar na iyon.." he whispered to himself na rinig na rinig ko naman, "Sino po kikitain niyo?" Hindi talaga 'to mauubosan ng tanong sa utak no?

"Just someone," I answered blankly, "boyfriend?" Sabay kaming nagkatinginan, I looked at him dismayed.

"Wtf, just shut up and drive okay? Ang ingay mo..."

He just shrugged saka tinuon ang tingin sa daan, gosh bakit nagsisimula na akong maalibadbaran sa lalakeng to? He had this side of him na unang tingin ko pa lang sakanya ay hindi ko na magugustuhan, I just don't want to reach the peek of my patience or else I could kick his pesky face out of my car.

"Nagtatanong lang naman po, ma'am..." Hindi ko na siya sinagot at mariing pinikit na lamang ang mga mata.

"Just drive." I mumbled.

Ilang minuto pa ang lumipas hanggang sa muli na naman siyang nagtanong, tang'na! Kating-kati na ba talaga yang pwet niya at hindi niya mapigilang kamutin?!

"Bakit ko nga po pala kayo ipinag-da-drive, eh secretary niyo lang naman ako?"

I sighed in defeat, wala rin namang point na makipagtalo pa sakanya, kahit siguro ingudngod ko pa ang mukha niya sa manibela ay kakati at kakati talaga ang bibig ng taong chismoso.

"As my secretary, you are obliged to follow my commands without complaints, h'wag mong kakalimutan yan."

Isinandal ko ang ulo sa upuan at bumuntong hininga.

"Hindi ko naman po makakalimutan iyon... But ma'am, I think, as a secretary karapatan ko rin ho'ng malaman or at least maging aware man lang sa bawat gagawin or pinaplano ng boss ko.."

I rolled my eyes toward him saka ngumisi, "Yeah, yeah, sure of course." I answered flatly.

"Are you tired?" My eyes darted at him with dismay.

"Why are you suddenly dropping honorifics?"

Saglit pa siyang nagulat at tiningnan ako na tila humihingi ng tawad.

"Sorry po ma'am!" This dumb pesky secretary of mine...

"Yeah, don't do it again next time, and don't even bother in asking questions, nakakairita.."

Loveless Dynamite (Yi series #1) Where stories live. Discover now