Loveless Dynamite (Yi series #1)

3. The new secretary

Mariin kong ipinikit ang aking mga mata habang marahang minamasahe ang noo. This is even more frustrating than being on game with a very poor signal. I've been calming myself for three straight hours as I personally interviewed the applicants for the vacant secretary position. At lumipas ang tatlumpong ka-taong nag-apply, ni-isa ay walang nakapasa sa kanila! They're no doubt useless with that cocky face and full of desperation aura. Wala akong mapapala sa mga determinasyon nila, I need talent! Passion! And personality!

"Ms. Maureen?" I glanced at kuya Noelle who's now leaning his head towards me.

"Anong klaseng mga aplikante ang nakuha mo, Kuya?! They all look like good for nothing dimwits! Leche!"

"May I remind you Ms. Maureen na hindi ako ang pumili sa kanila dahil sila mismo ang pumila sa labas ng building para mag-apply." Look it him being cocky and all.

I just glared at him saka inagaw ang hawak niyang resumé.

"Now, mas mabuti pa ay kumalma ka muna bago mo harapin ang pang-huling aplikante ngayong araw."

What the hell? Eto na ang pang-huli?! My Goodness I couldn't even call it a day! Sana lang talaga ay makuha na ng aplikante'ng 'to ang taste ko para sa isang sekretarya.

"Whatever, just let him in." Mabilis na tumango ang katabi ko at tinawag ang sinasabi niya pang-huli.

As I leaned my head back I sighed because the memory of Antonette crossed my mind, it's been three days when she's reportedly missing and until now ay wala pa ring balita galing sa mga Awtoridad na umaasikaso ng case niya. Naiwan naman doon sa resort sina Jayce and Angelina para magbantay kung sakaling makauwi nga ng buhay ang babaeng yun. I was silently wishing na sana ay magpakita siya sa amin ng buhay dahil kung hindi tutuluyan ko siya, when the door of my office opened at bumungad sa akin ang mukha ng kuya kong may sinusupil na ngiti sa mga labi.

I raised my brows when he laughed saka marahan akong ginawaran ng halik sa ulo. "What brought you here, Kuya Aga?" He shrugged saka marahang uminom ng tubig mula sa baso ko.

"I noticed the weirdly disappointed faces of applicants outside, don't tell me may sinesante ka na namang empleyado mo?" This time ay kusa nang kumawala ng mga mapaglarong ngiti mula sa mga labi niya.

"Yeah. They're all useless anyway, heck, nasasayang ang bawat sentimong dapat sana ay nakukuha ng kompanya ko dahil sa katangahan nila." Litanya ko na nagpatahimik dito.

"So, about my offer..."

"Save it kuya, wala akong oras para sa mga ganyan." He pouted kaya lihim na lamang akong napa-iling.

Gosh, ang tanda tanda niya para umarte at magpacute sa harap ko.

"Com'on! Tuturuan mo lang naman si Klev pano laruan ang laro mo, just a few clicks and he'll get it, he's a fast learner!"

I checked the resumé of the last applicant.

"Kuya, I don't want to be a bad example for my nephew."

I answered, still focusing my eyes on the resumé.

Hmm, Romeo P. Andres? What a name.

"You're not a bad example, come on! Klev is throwing tantrums and I don't know what to do anymore!"

Kuya here beside me is one heck of a pain in the ass, sariling anak niya ay hindi niya kayang makausap ng masinsinan? Instead, he's spoiling him with a lot of things and from what I can see is a bad start up para sa isang nagbibinata.

"Kuya, ayokong sinasanay ang mga pamangkin ko sa paglalaro ng online games. It's bad for their health!"

Yeah well, I'm managing a game developing company, but hey-- it doesn't change the fact na masama pa rin sa isang bata ang sinasanay sa paglalaro ng online games?!