ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး(အတြဲ၄) ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး(အတွဲ၄)

စာစဥ္ ၃၄ ( ၁ - ၆ )

ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ငါးေယာက္သားသည္ အေတြးကုိယ္စီ နစ္ေနၾကခ်ိန္ ။

သူတို ့ ဘာေတြေတြးေနသလဲဆုိသည္ကုိ ရီ၀မ္၀မ္ ဂရုမစုိက္အား ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတုိင္း တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတုိင္းကုိ ၾကည့္ေနၿပီး ေၿပာလာသည္ ။

“ေၿပာၾကစမ္း ။ ဒီလူက ဘယ္သူလဲ…ဘာလို ့ အိမ္ထဲေရာက္လာတာလဲ”

ဤအခုိက္အတန္ ့၊ ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူမ၏တလိပ္လိပ္တက္လာသည့္ ေဒါသကုိ ၿမိဳသိပ္ေနရသည့္ဟန္ ။ သူမ၏မ်က္လံုးတုိ့သည္ မႈန္မိႈင္းမာထန္ေနလ်က္ သူမနံေဘးတြင္ ရပ္ေနသည့္ စီရီဟန္ထက္ပင္ ပုိလုိ ့ေၾကာက္စရာေကာင္းလွ၏ ။

ငါးေယာက္သားခမ်ာ ေၿခေထာက္တုိ ့ ့တဆတ္ဆတ္တုန္ရီလာသည္အထိ အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္လန္ ့လာၾကကုန္ၿပီ ။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနမိၾကၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွ ဆုိလာရဲၿခင္းမရွိၾက ။

အိမ္ေတာ္ထိန္း၏အေနာက္မွာ ပုန္းလ်ိဳးေနသည့္ အရုပ္မေလးသည္
“သသသသသ-သခင္မ…က်ြန္မ ဘာမွ မသိဘူးေနာ္…”  ။

ဖက္တီးသည္ သူ ့နားရြက္သူ လိမ္လုိက္ သူ ့ပါးသူ ပြတ္သပ္လုိက္ လုပ္ေနၿပီး
“သခင္မ…သူ…သူက က်ြန္ေတာ္တုိ ့ ့ငွားထားတ့ဲအေစခံအသစ္ပါ” ဟု ေၿပာလာသလုိ ။

တစ္ခ်ိန္တည္းပင္ မုတ္ဆိတ္နွင့္ေယာက္်ားသည္လည္း
“သခင္မ…သူက သတ္ၿဖတ္သူတစ္ေယာက္ပါ” ဟု ထုတ္ေၿပာလာသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္ ။  “…”

မင္းတုိ ့နွစ္ေယာက္ မေၿပာခင္ အရင္ဆံုးတုိင္ပင္လုိက္ၾကပါဦးလား ။

အားးး…ငါေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ ။

တကယ္တမ္းတြင္ ဘာေတြၿဖစ္ေနသလဲကုိ ရီ၀မ္၀မ္ ေတြးၾကည့္ေနစရာပင္ မလုိေပ ။ မ်က္ရိုးတုိ ့ကုိ နွိပ္နယ္လုိက္ၿပီး လက္ေ၀ွ ့ယမ္းၿပလုိက္၏ ။

“သူ ့ကုိ ေခၚသြားၾက”

ၿမန္ၿမန္ေလး ေခၚသြားၾကစမ္းပါ ။

ဒီလူ ဒီမွာ ရွိေနတာက ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုးကုိ ကိုင္ထားရသလုိပဲ ။ စီရီဟန္ရဲ့မ်က္လံုးေရွ ့ကေန
သူ ့ကို ၿမန္ၿမန္ေခၚထုတ္သြားၾကစမ္းပါဟ ။