အပိုင္း(45)

Comincia dall'inizio
                                    

”ငါမသိဘူး”

            အန္းဟာ တကယ္လည္းမသိပါ  အစီအရင္လုပ္မည္ဆိုတာသာ သိခဲ့ေပသည္။

”တကယ္က ငါ့ညီကေျပာခဲ့တယ္ မင္းႀကီးကို အတိတ္ေမ့ေအာင္လုပ္ေပးပါလားတဲ့ ၿပီးေတာ့ မင္းႀကီးကို ဒီနန္းေတာ္နဲ႔အေဝးဆံုးက္ုိေခၚသြားမယ္တဲ့ အဲဒါသူ႔ရဲ႕ဆနၵပဲ တကယ္ေတာ့ ငါ့ညီက မင္းႀကီးကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာ”

             ဖန္လီ ေျပာရင္းျပံဳးလိုက္မိသည္။ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ မခ်စ္သင့္တဲ့လူကိုပါ ခ်စ္သြားမိပါလား ဆိုတာေလးကို ျပံဳးမိျခင္းပါ။

----------------------------------------------------------

” ေဖမုရံု မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား”

           အန္းဟြာ ထမင္းမစားဘဲ အစာအငတ္ခံေနေနေသာ  ေဖမုရံုကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ အမွန္လဲ ေဖမုရံု စိတ္ထိခိုက္ေနမည္မွာ အမွန္ပင္ ေဖမုရံုဘက္မွာ႐ွိတဲ့လူက အစ္မျဖစ္သူ ခ်န္ဝမ္ပဲ႐ွိသည္မဟုတ္ေပလား။

”စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ေဖမုရံု ။ ရွင့္ရဲ႕အျပစ္မွမဟုတ္တာ ၿပီးေတာ့႐ွင္ပါလဲသြားရင္ ႐ွင့္တူေလးဘယ္လိုလုပ္မလဲ”

             ႐ွင္း႐ွင္းေျပာလိုက္ျခင္းသာ မင္းႀကီးအေနနဲ႔မင္းသားေလးကို တစ္ခ်က္မွပင္လာမၾကည့္ခဲ့ေပ အစီအရင္ျပယ္ၿပီး တာေတာင္မွေပါ့။

”မင္းတို႔႐ွိတာပဲ မွတ္လား ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းသားေလးကိုေတာ့ မင္းတို႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္မယ္မွတ္လား”

             ေဖမုရံုတစ္ေယာက္ မဲ့ျပံဳးျပံဳးၿပီးဆိုလိုက္သည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ မင္းသားေလးမွာ ခ်စ္မယ့္လူ႐ွိေသးသည္ေလ။

”ဘာလို႔ ဒီစကားကို လြယ္လြယ္ေျပာရက္တာလဲ”

”မင္းႀကီး”

                အန္းဟြာႏွင့္ ႐ွင္း႐ွင္းတို႔ၿပိဳင္တူ ေခၚလိုက္ျခင္းပါပင္။

”ခဏေလာက္အျပင္ထြက္ေပးပါလား”

                    လီဖန္းေျပာလိုက္ျခင္းပါပင္။ သူ႔မွာ ေဖမုရံုႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိေလသည္။

အမုန်းဆုံးကိုယ်လုပ်တော် (အရှင်သခင်၏အမုန်းတော်ခံ)[Complete]Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora