အမုန်းဆုံးကိုယ်လုပ်တော် (အရှင်သခင်၏အမုန်းတော်ခံ)[Complete]

အပိုင္း(41)

”ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဖန္အာကို ေခၚေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာစရာ ႐ွိလို႔”

                အားခ်ံဳ တစ္ေယာက္ အခ်ဳပ္ခန္းေစာင့္ တစ္ေယာက္ကိုေရႊတံုးအနည္းငယ္ေပး၍ လာဘ္ထိုးကာဆို၏။

”သခင္ေလး ဒီကိစၥကို မင္းႀကီးသိသြားရင္”

”မသိေစရပါဘူး ငါအာမခံတယ္ ”

                  အားခ်ံဳ အတြက္ေတာ့ လာဘ္ထိုးရသည္က ခက္ခက္ခဲခဲမဟုတ္ေပ။ အားခ်ံဳက တစ္ေန႔ အဖမ္းခံရမည္ကို သိေသာေၾကာင့္ ေရႊတံုး အနည္းအငယ္ကို ေဆာင္ထားျခင္းသာျဖစ္သည္။

” ေကာင္းပါၿပီ သခင္ေလး ကြၽန္ေတာ္အခုပဲ သြားေခၚပါ့မယ္ သိပ္ေတာ့ မၾကာေစနဲ႔ေနာ္”

”ေက်းဇူးပါ”

             အားခ်ံဳ ျပံဳးျပကာဆို၏။ နည္းနည္းေတာ့ ဖန္အာကို စိတ္ဒုကၡေပးသင့္သည္မွတ္လား။

--------------------------------------------------

”ေျပာပါဦး အားခ်ံဳ  ဖန္အာ့ကို ဘာေျပာမလို႔လဲ”

               အားခ်ံဳ ေျခသံၾကားေသာေၾကာင့္ဖန္အာလာ သည္ဟုထင္မွတ္ေသာ္လည္း ထင္သလိုမဟုတ္ ဖန္အာႏွင့္အတူ မင္းႀကီးပါ လာသည္ေလ။

”မင္းႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္”

             အားခ်ံဳ အံ ့ျသစြာေမးလိုက္သည္။ဒီအခ်ိန္ မင္းႀကီးက အေဆာင္ေတာ္ အတြင္းမွာ ႐ွိေနရမည္မဟုတ္လား မဟုတ္မွ..။

”ကိုယ္ေတာ္နဲ႔ ဖန္အာနဲ႔က ဘာလဲဆိုတာ ေမ့သြား တာလား”

              လီဖန္းကဆိုလိုက္ေတာ့ အားခ်ံဳေဒါသအနည္း ငယ္ထြက္သြားေလသည္။ လီဖန္းဘာဆိုလိုလဲဆိုတာ အားခ်ံဳ သိသည္။ အေျခအေနက ဒီလိုျဖစ္ေနသည္ဆို ေပမယ့္မထူးေတာ့ အားခ်ံဳေျပာဖို႔စီစဥ္ထားသည္ကို
ေျပာရမည္။

”အစ္ကိုေတာ္ ဖန္အာ”

                 အားခ်ံဳ၏ အစ္ကိုေတာ္ဟု ေခၚသံေၾကာင့္ ဖန္အာ တစ္ခ်က္တုန္သြားသည္ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိေပ။

”အားခ်ံဳက ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔”

                ဖန္လီက အံ ့ျသစြာေမးလိုက္သည္။ ဘာေၾကာင့္အစ္ကိုေတာ္ဟု ေခၚလဲ စဥ္းစားလို႔မရခဲ့ ပါေလ။