WHEN A MAFIA BOSS MEETS STUPID GIRL

Chapter 25; Grievance

"What? Yung sinabi ko ang totoo?" Tanong ko sa kanya na nang aasar. "And please stop cussing in front of me.. hindi ka cool" hinila ko pabalik yung arm ko at naglakad palabas

"Tss.. retarded stupid" rinig kong sabi niya. Kainis talaga yang hambog na yan. Sarap sakalin.

Buti nga sa kanya.. at least hindi lang ako ang may punishment diba..

Andito ako ngayon sa dorm sa kwarto ko. Nakakapag-takang wala pa si Andrea.

Hawak ko ang libro na binigay ni Liam sa'kin.. I'm looking at his picture that I put in the last page of the book.

He was so happy in this picture.. I can imagine the time he was asking me to take a photo of him that I can keep..

Everytime he's not with me.

Just thinking of that thought make my heart broken.

I want you to keep that, Elle even if I'm not by your side.. you won't miss me.

masaya niyang saad sa'kin

Akala ko that time.. wala ng katapusan yung saya na nararamdaman ko.

A tear fell in my cheek.

Naging masama ba ako para maranasan ko ang sakit gaya ng nararamdaman ko?

Hindi ko na namalayang nakatulog na ako habang nakatingin sa litrato ni Liam.

Pagmulat ko ng mata napapikit ako sa sobrang liwanag na tumatama sa mukha ko. Pinilit kong buksan ang mga mata to see where I am.

Isang lalaki ang nakatayo sa harapan ko. The distance between us seems so near yet so far.

It's Liam who is standing in front of me.

"L-Liam y-you're back" hindi ako makapaniwala sa nakikita ko... but at the same time sweet smile is sketching in my face.

Ngumiti siya sa akin kagaya ng ngiti niya kapag magkasama kami dati.

"I miss you, Elle you are beautiful" hindi ko maexplain yung sayang bumabalot sa'kin ngayon na marinig na miss na niya ako.

But when I thought I'm so happy, the place are fading away so as Liam " L-Liam" hinabol ko siya pero lumalayo ang pigura niya.. hindi ko mapigilang bumuhos ang mga luha ko.

"Where are you g-going L-Liam!!" Sigaw ko sa kanya ng madapa ako at bumagsak sa sahig. "L-Liam.." wala na akong nagawa kung hindi ang panuoring maglaho si Liam at unti unting magbago ang paligid.

The place that was glowing in so much vibrant light turned to lifeless.. dark.

Umiiyak ako sa sahig habang nasa gitna ng kadilimang bumabalot sa lugar.

"Elle.." napatingin ako sa pamilyar na boses na nagsambit ng pangalan ko.

"L-Liam p-please don't leave me again" pakiusap ko sa kanya habang mas lalong lumalakas ang paghikbi ko

"Elle you have to be strong" hindi gaya ng masaya niyang expression, his face is sad..

"You're not supposed to cry.." dugtong niya

"Nap-papagod na a-ako.." napayuko ako sa lakas ng pagiyak ko.

Gusto kong tumayo, lapitan siya pero hindi ko magawang tumayo. "You made a promised to me Elle, you're gonna be brave no matter how hard it is for you" he said as darkness is swallowing him again.

"N-No please L-Liam!." pagod na pagod na ako sa pagiyak pero hindi pa rin tumitigil ang mga luha ko sa pagbagsak.

Unti-unti ng naglalaho ang  paligid kasabay ng pagpalit nito ng bagong senaryo.. I am lying on a wet floor now..